Titicaca

Het spel …

De laatste jaren komt Cwali iedere editie van Spiel met een nieuw spel in doorgaans cilindervormige ‘doos’; in 2001 was dat Titicaca, dat net als voorganger Morisi wordt gespeeld op zeshoekige vakjes in verschillende kleuren, die overigens moeilijk te onderscheiden zijn. Titicaca heeft iets meer thema dan zijn voorganger; zo hebben de meren op het bord zelfs echte namen van de verschillende meren en zoutvlaktes in de Andes. Uiteindelijk is het thema maar oppervlakkig, want het spelverloop is behoorlijk abstract.

Het ‘bord’ bestaat uit tegels van elk vier zeshoeken, die willekeurig worden neergelegd. In totaal staan er vijftien genummerde meren op afgebeeld. Rondom deze meren speelt de actie zich af. Het spel wordt in ronden gespeeld; in iedere ronde worden alle gebieden rondom een meer geveild, te beginnen met nummer 1. Het bieden gebeurt met wapens. Iedereen neemt een gesloten bod in de hand en laat dit tegelijk zien. De speler met het hoogste bod mag een huisje op een vak naar keuze plaatsen en bakent het vakje vervolgens af met staafjes. Daarna mag de speler nog enkele acties ondernemen, zoals het plaatsen van tempels of het verbinden van meerdere vakjes tot grotere gebieden. Voorwaarde voor het verbinden is dat de speler in minstens één gebied een huis heeft staan, en in beide gebieden een terrein voorkomt dat niet in het andere aanwezig is. Gebieden kunnen dus niet onbeperkt groeien. Daarna mogen de andere spelers hetzelfde doen, totdat iedereen een vakje heeft bezet of er geen vrije vakjes meer over zijn. Kon je geen vakje bezetten, dan mag je je wapens houden.

Tijdens het spel zijn er twee tussenwaarderingen, na de meren met nummers 5 en 10 (het Titicacameer zelf). Hier worden punten verdeeld en krijgen de spelers extra wapens om mee te bieden. Punten verdien je door de meeste huizen in een gebied te hebben, of veel huizen aangrenzend aan grote watermassa’s te hebben staan. Met ketens van verbonden huizen krijg je meer wapens om in de volgende rondes mee te kunnen bieden.
Na meer nummer 15 worden eventueel overgebleven vakjes die niet aan water grenzen nog geveild en eindigt het spel met een laatste grote puntentelling. Winnaar is de speler met de meeste punten.

… en de waardering

Titicaca is een spel dat je moet leren waarderen. Na de eerste keer heb je het gevoel eigenlijk nog niet echt te pakken en komt het wat mechanisch over. Na een paar keer spelen krijg je de tactiek wat beter in de vingers, en wordt het ook duidelijker wat je moet doen. Desondanks heeft Titicaca me nooit echt kunnen grijpen, ook niet na vijf keer spelen. Het mechanische gaat er nooit echt af, en daar komt bij dat ik nooit een fan ben geweest van blind bieden, zeker niet als dat de enige manier is om punten te verdienen. Titicaca is een prima spel dat zeker zijn charmes heeft, maar als ik een spel van Cwali uit de kast trek geef ik nog duidelijk de voorkeur aan Morisi.