Geplaatst door Conform verwachting was oktober 2021 een geweldige spellenmaand waarin ik 71 spellen speelde, waaronder 25 (!) nieuwe. Het hoogtepunt van mijn maand was natuurlijk mijn bezoek aan Spiel. Wat was het geweldig leuk om daar te zijn! De donderdag was de leukste Spieldag ooit, doordat het rustiger was dan normaal in combinatie met dat het überhaupt zo fijn was dat Spiel door kon gaan (het zoet na heel veel zuur). Naast deze drie geweldige dagen, heb ik ook nog meerdere keren afgesproken met vrienden om spellen te doen.
Ik heb in mijn Spielverslagen en verslagje van de eerste spellendag die ik had met Anton en Peter Hein al de eerste indruk van veel spellen die ik voor het eerst speelde gegeven. Ik beperk me in dit blog daarom tot de andere spellen die ik voor het eerst speelde. En dat was nog steeds een flinke lijst (ik zei toch dat het een geweldige maand was).
Cat Café is een roll & write spelletje dat ik een tijdje terug gekocht heb, maar dat ik nog niet had gespeeld. Het is een mooi handzaam spelletje en dus gooide ik het in mijn tas toen we afreisden naar Spiel zodat we de eerste avond in het hotel ook wat te spelen zouden hebben. In Cat Café zijn de spelers bezoekers van een kattencafé en hebben ze allemaal hun eigen hoekje. In dat hoekje staan een aantal krabpalen. Om te zorgen dat de katten van het kattencafé bij jou komen liggen, probeer je die krabpalen zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Kussentje hier, speeltje daar en misschien zelfs ergens een bakje met lekkere hapjes. Elke ronde worden er drie dobbelstenen gegooid (met twee spelers, met meer spelers gooi je er meer). De startspeler kiest vervolgens een dobbelsteen, de andere speler kiest een dobbelsteen en de overgebleven dobbelsteen ga je beide gebruiken. De dobbelstenen geven aan welke upgrade je een krabpaal kan geven en op welke verdieping je dat kan doen. Met een 2 en een 5 kan je dus kiezen of je op een krabpaal op de tweede verdieping een kussentje (accessoire nummer 5) wil leggen of op de vijfde verdieping en bolletje wol (accessoire nummer 2). Alle accessoires leveren op verschillende manieren punten op. Ook een compleet gevulde krabpaal levert punten op. Als een speler drie krabpalen af heeft, eindigt het spel en wint de speler met de meeste punten het hart van de aanwezige katten. De regels van Cat Café vond ik niet heel lekker opgeschreven en daardoor kostte het me wat moeite om uit te zoeken hoe het spel ging. Het spel zelf is gelukkig niet heel ingewikkeld en toen ik doorhad hoe het werkte, speelde het daardoor al snel lekker door. Het is een grappig spelletje waarin je lekker aan het puzzelen bent hoe je de meeste punten kan scoren.
Four Gardens was een Spiel-aankoop van Peter Hein. In dit spel moet je bepaalde grondstoffen verzamelen om panorama’s te schilderen. In het midden van de tafel staat een indrukwekkende pagode die bestaat uit 4 lagen. Aan het begin van je beurt speel je een kaart die aangeeft welk deel van de pagode je mag draaien. Op de zijkant van de pagode staat dan welke grondstoffen je kan krijgen. Op de kaart staat ook of je van boven naar beneden gaat pakken of van beneden naar boven. Je kan helaas maar heel weinig grondstoffen op slaan dus regelmatig moet je grondstoffen pakken die je niet kan gebruiken. In plaats van grondstoffen pakken, kan je ook grondstoffen gebruiken om de panorama’s te maken. En als je dat doet mag je grondstoffen waar je niets aan hebt gewoon weggooien. Ieder keer dat je een stukje van een panorama schildert, scoor je punten en wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft, wint het spel. Ik vond Four Gardens een interessant spel. Het ziet er heel indrukwekkend uit met zijn driedimensionale pagode en het is een leuke vondst dat die er niet alleen voor de sier staat maar ook een echte functie heeft in het spel. Het is vervolgens een leuke puzzel om te kijken hoe je hem moet draaien om te krijgen wat je nodig hebt. Een minpuntje (kleintje maar) is dat je vaak pas in je eigen beurt kan beslissen wat je gaat doen omdat de andere spelers de pagode ook kunnen draaien en jouw mogelijkheden daardoor veranderen. Dit levert een beetje vertraging op, maar niet rampzalig (je kan immers ook niet ver vooruit plannen dus het is niet zo dat spelers tien zetten vooruit proberen te denken).
Wendy had Karak mee terug genomen van Spiel. Toen we bij haar op bezoek waren, was dit het enige spel dat we met vijf spelers konden doen (twee van haar kinderen wilden meespelen) en dus viel de keuze op dit spel. Tot groot genoegen van met name haar dochter, die duidelijk liet merken een groot fan te zijn. Karak is een familie-dungeon-crawler. Alle spelers beginnen op een centrale tegel en als je aan de beurt bent bepaal je waar je avonturier naar toe gaat. Als daar nog geen tegel ligt, dan trek je er één uit de zak en leg je die aan. Op deze manier ontstaat tijdens het spelen iedere keer een andere kerker die verkend moet worden. Op sommige tegels staat een kamer afgebeeld en dan trek je een fiche uit een ander zakje. Op dit fiche staat wat er in deze kamer is. Dit kan van alles zijn, van schatten tot enge monsters. Iedere keer dat je een monster met dobbelstenen (het blijft wel een dungeon crawler) verslaat, word je zelf sterker en kan je later nog sterkere monsters verslaan, net zo lang tot de Draak (het eindmonster) een kopje kleiner is gemaakt. Karak is echt een familiespel dat je het beste kan spelen met kinderen. De geluksfactor is best hoog (wat draai je open en wat gooi je), maar je hebt ook nog best wat invloed op de uitkomst. Zodra de kerker wat groter begint te worden kan je immers kiezen naar welke hoek je gaat en proberen naar hoeken te gaan waar dingen liggen die je kan pakken (monsters van jouw klasse, ongeopende schatkisten, etc.). Het spel speelt lekker vlot weg en het blijft leuk om een kerker te zien ontstaan. Voor uitsluitend volwassen spelers is Karak wat te licht, maar voor families met kinderen die wel van een ondergronds avontuurtje houden is dit absoluut een aanrader.
Peter Hein had op goed gelukt Lost Cities Roll & Write gekocht op Spiel. Bij hem thuis was dit spel goed in de smaak gevallen. Tijdens ons post-Spiel-spellendagje was het dan ook één van zijn dochters die graag even mee wilde spelen en voorstelde om dit te gaan doen. In dit spel gooi je met een aantal getal-dobbelstenen en een aantal kleur-dobbelstenen. De startspeler kiest van beide ééntje uit en vormt hier een combinatie mee (bijvoorbeeld rood + 2) en zet die onderaan in de juiste kolom. De andere spelers mogen met de resterende dobbelstenen ook een combinatie maken. Als je niets kan of wil maken dan moet je een faal-vakje afstrepen. Je probeert op deze manier oplopende reeksen in de verschillende kleuren te maken. Hoe verder je komt, hoe meer punten je scoort. Op sommige vakjes staat ook nog een bonus (nog een extra vakje afstrepen bijvoorbeeld). Ik liep niet meteen warm voor dit spel, maar dat had misschien ook met mijn beroerde worpen te maken. Ik vond de geluksfactor te hoog, zeker aan het begin van het spel kon ik heel vaak niets en daar is dan geen zak aan. Later in het spel werd het wel wat leuker en interessanter. Ik zou het graag nog eens een herkansing geven, maar denk vooralsnog dat ik liever Keer op Keer of Clever doe als ik wil roll & writen met getallen en kleuren.
Savannah Park was de laatste Spiel-aankoop van Peter Hein die we speelden. In dit spel hebben alle spelers een bord voor zich liggen waarop ze blind een set met dierfiches neerleggen. Iedere ronde mag een andere speler beslissen welk fiche iedereen moet oppakken en verplaatsen naar een andere plek. Op deze manier probeer je groepen te maken waar beesten van dezelfde soort bij elkaar liggen. Op sommige fiches staan meerdere dieren en dat maakt de puzzel lastiger en dus interessanter. Savannah Park is een spel met een eenvoud zoals je die in de jaren ’90 en de ‘00’s veel zag. Simpele regels maar lastige puzzel en dat levert dan een vermakelijk spelletje op.
Welcome to the Moon heb ik ongespeeld gekocht op Spiel omdat het niet een gewone Welcome to is, maar een Welcome to met een vleugje Legacy. Ik ben dol op Legacy-spellen en gaf deze spel daarom graag een kans. We hebben inmiddels het eerste scenario (van de 8 gespeeld). In dit scenario moesten we een ruimtevaartvoertuig uitrusten voor een missie. Dit deden we met het bekende flip & write systeem dat we ook kennen van de andere Welcome to.. spellen. Er zaten een paar onduidelijkheden in de spelregels en daardoor duurde het even voor we op gang kwamen. Maar met behulp van BGG kwamen we er wel uit en hoe meer alles op zijn plek viel, hoe leuker het spelletje werd. Ik ben benieuwd wat er in de volgende scenario’s gaat gebeuren, maar het lijkt me ook leuk om dit scenario nog eens over te spelen (dat kan gewoon). Mijn eerste indruk is dus positief, maar we hebben nog heel wat te ontdekken dus het kan nog alle kanten op gaan.