Chang Cheng

Het spel …

De Chinese Muur is al in meer spellen opgebouwd, maar zo ver ik weet is Chang Cheng het enige spel waarin de muur driedimensionaal verschijnt in het spel. De speler bouwen tijdens het spel de muur met wachttorens op om zo de aanval van de Mongolen af te slaan. De Mongolen zijn zo beleefd (of dom, het is maar hoe je het bekijkt) om met aanvallen te wachten tot de muur af is.

Chang Cheng is een “dubbelzijdig” meerderhedenspel. Eerst bouwen de spelers de muur op en iedere keer als een provincie van China is afgebouwd krijgt de speler (of spelers) die het meest hebben meegebouwd aan dit stuk punten. De spelers kunnen in hun beurt ook actiekaarten in de nog niet afgebouwde provincies leggen (iedere speler heeft een set van zes actiekaarten). Hiermee kan je de overwinning naar je toe trekken of de waarde van een gebied laten stijgen of dalen.

Zodra de hele muur is afgebouwd begint de aanval van de Mongolen. Per Mongoolse provincie krijgt de speler die de meeste stukken aan dit stuk muur heeft bijgedragen strafpunten voor het moeten afslaan van de aanval. De grenzen van de Chinese en Mongoolse provincies liggen niet precies op dezelfde plek waardoor de waardering absoluut geen herhaling is van de eerder waarderingen.

… en de waardering

De vertaling van Chang Cheng is lange muur. De muur mag dan lang zijn, een lange zit is dit spel zeker niet. Chang Cheng is een toegankelijk meerderhedenspelletje dat in iets meer dan een half uurtje te spelen is. Het is een leuke vondst dat de Chinese en Mongoolse provincies niet precies even groot zijn waardoor je door je stukken slim te plaatsen je wel de pluspunten maar niet de minpunten krijgt.

Het spel zelf is alleen niet origineel genoeg om veel indruk te maken. Er zijn al zo veel steengoede meerderhedenspellen (El Grande, Morgenland, Wallenstein) dat een spel veel in zijn mars moet hebben om op te vallen. Zelfs als je rekening houdt met de korte speelduur is er een spel dat leuker is, namelijk Kardinaal en Koning / China (hetzelfde spel als Kardinaal en Koning, maar in een nieuw jasje). Voor de eindafweging blijf ik dan ook op 3 pionnen steken. Chang Cheng is best leuk voor een keertje, maar heeft te weinig sfeer en spanning om echt iets bij me los te maken waardoor ik het vaker zou willen spelen.