Egelrace

Het spel …

In spellenland Duitsland stikt het van de kleine spellenuitgevers. Wellicht één van de bekendste en leukste daaronder is het spellenuitgeversechtpaar Doris & Frank. Deze combinatie van ontwerpster en wiskundige met een voorliefde voor spellen, heeft tot een al aanzienlijke reeks leuke ambachtelijke spellen geleid, zoals bijvoorbeeld Pico, Mü & mehr, Zoff im Zoo en het epos Ursuppe.

Egelrace is één van de eerste en tegelijk ook één van de populairste spellen van Doris & Frank. Het is een race tussen egels. Elke speler staat aan het hoofd van een familie van vier egels en probeert als eerste drie egels van het startveld naar het finishveld te verplaatsen. Met een blik op het bord en gezien het gebruik van een dobbelsteen, lijkt dit een simpele en weinig uitdagende opgave. Al snel zal echter blijken dat dit spel heel wat geraffineerder in elkaar blijkt te zitten dan gedacht.

Het wat sobere maar leuk vormgegeven spelbord bestaat uit een schaakachtig veldenpatroon met 6 rijen corresponderend met de getallen op de dobbelsteen en 9 kolommen. Het startveld is de eerste kolom en het finishveld de laatste. Tussen deze twee velden liggen verspreid over het bord enkele zwarte vakken, maar nooit meer dan één per rij. Op de achterkant bevindt zich nog een tweede spelbord waarop de zesde rij ontbreekt en de zwarte vakken anders liggen verspreid. Er kunnen, al naar gelang het aantal spelers, maximaal 24 egels in zes kleuren worden opgesteld.

Om de beurt plaatsen de spelers één voor één hun vier egels op het startveld. Zijn alle zes (of vijf) plaatsen bezet, dan mogen de volgende egels bovenop de al aanwezige egels worden gezet, die zo meteen worden geblokkeerd. Nu kan het spel beginnen. Degene die aan de beurt is gooit de dobbelsteen. In de rij die correspondeert met het aantal gegooide ogen moet vervolgens een (vrijliggende) egel één vakje naar voren worden gezet. Dit kan zowel je eigen egel of een egel van een medespeler zijn. Vooraf aan deze verplichte zet, mag de speler die aan de beurt is een eigen (vrijliggende) egel één stap opzij laten doen. Dit maakt het bijvoorbeeld mogelijk om een eigen egel toch vooruit te laten lopen door naar een ernaast gelegen rij te springen als deze overeenkomt met de dobbelsteenworp.

De weg naar de finish lijkt zo vooral bepaald door de dobbelsteen, maar dan is er nog geen rekening gehouden met de blokkades. Blokkades vormen de kern van het spel. Egels mogen op hetzelfde vak staan en kunnen zo dus bovenop elkaar komen te staan. Alleen de bovenste egel mag verplaatst worden. Ideaal dus om de egels van tegenstanders wat af te remmen en ervoor te zorgen dat je zelf de enige vrijliggende egel bent in die rij. Daarnaast zijn er de zwarte vakken. Wie daar onverhoopt in belandt, mag de egel pas weer verplaatsen als alle andere egels in het spel zich minstens in dezelfde kolom of verder bevinden. Niet zo erg dus bij de zwarte vakken in de eerste kolommen, maar vrijwel dodelijk in de laatste kolommen. Het toegestane stapje opzij blijkt dan ook van cruciaal belang bij het blokkeren van andere egels en het ontwijken van zwarte vakken. Geen wonder dat het niets minder dan een gelukzalig gevoel is dat je ten deel valt als het je uiteindelijk lukt je drie egels als eerste te laten finishen.

… en de waardering

Spellen waarin de dobbelsteen een belangrijke rol speelt, worden de laatste jaren niet echt meer serieus genomen. Het al wat oudere Egelrace bewijst echter dat, mits omringd met wat tactische handigheidjes, ook het gebruik van een dobbelsteen een zeer goed spel kan opleveren. Egelrace staat garant voor interactie en heel veel vertier voor vrijwel elk type speler. Eenvoud siert dit spel en maakt tegelijk zoveel los dat het spel wordt vergezeld met een boekje met daarin 40 varianten van enthousiaste spelers. Het lijkt bijna onmogelijk, maar sommige varianten weten inderdaad het spel nog leuker te maken dan het gewoon al is.

Een gastrecensie van Roger