Forbidden City

Al bijna 25 jaar is Carcassonne een moderne klassieker. Het idee van tegels passend aanleggen om zo samen een speelbord te vormen is al in veel andere spellen toegepast, met wisselend succes. Reiner Knizia ontwierp met De Burcht al eens een tweepersoonsvariant van Carcassonne. Forbidden City heeft dan wel geen Carcassonne in de titel, maar wordt er regelmatig mee vergeleken.

Die vergelijking is niet uit de lucht gegrepen. Om beurten plaatsen de spelers een tegel in de Verboden Stad van het oude Peking, om zo de meeste invloed bij de jonge en onervaren keizer te verkrijgen. Iedereen heeft dezelfde set tegels met kamers in drie kleuren. Op sommige tegels staan adviseurs afgebeeld, die je invloed in die kamer geven. Is een kamer voltooid, dan krijgt de speler met de meeste adviseurs een punt per tegel in de kamer, en de nummer twee krijgt daar de helft van. Maar misschien nog wel belangrijker: je krijgt ook punten voor alle kamers die grenzen aan de zojuist voltooide kamer, of ze nu af zijn of niet.

Het spel eindigt als alle spelers nog maar twee ongespeelde tegels hebben. Voor die tegels krijg je nog een paar punten als daar adviseurs op staan. De speler met de meeste punten wint.

…en de waardering

Het ligt erg voor de hand om in Forbidden City inderdaad een soort Carcassonne met voorbedrukte meeples te zien. De eerste potjes kan dat zelfs zo lijken, maar snel genoeg kom je er achter dat je Forbidden City compleet anders moet spelen om te kunnen winnen.

In Carcassonne word je beloond voor het maken en controleren van grote weilanden en steden en lange straten. Meer is altijd beter, de puntjes van het kleine grut doen er nauwelijks toe. In Forbidden City lijkt dat wel precies andersom.

Nog steeds leveren kleine kamers weinig punten op, maar ze zijn ideaal om te parasiteren op aangrenzende grote kamers. Zo kun je met weinig inspanning profiteren van medespelers die grote kamers aan het maken zijn. Dat wordt nog eens versterkt doordat zij die punten alleen scoren als de grote kamer af is, terwijl die grote kamer helemaal niet voltooid hoeft te zijn voor jouw kleine aangrenzende kamers.

Dat geeft Forbidden City een hele andere dynamiek en zelfs nog meer interactie dan Carcassonne. Hier gaat het niet om het hebben van de grootste, maar om wie er het meest efficiënt meelift met anderen.

Forbidden City is een verborgen parel, waar het net zo lijkt te werken als in de echte wereld: uiteindelijk wordt alles in de kleine achterkamertjes beslist.