Gespeeld: december 2024 (Roger)

Hoewel de decembermaand  er erg geschikt voor lijkt, is dit meestal niet mijn beste spellenmaand. Het is vaak druk op het werk en ook wordt er thuis meer gepuzzeld in de avonden. Uiteindelijk kwam er toch nog 51 keer een spelletje op tafel. In 7 gevallen was dat met een voor mij nieuw spel.

De leukste van deze nieuwe spellen vond ik Montana. Ik kan de recensie die Peter Hein hier al jaren geleden over schreef alleen maar beamen. Een spel met de nodige inhoud dat toch heerlijk vlot weg speelt. Een volgens mij wat onbekend toppertje.

De overige spellen behandel ik in alfabetische volgorde.

Amritsar is het soort spel dat mij altijd wel aantrekt. Mooi materiaal en de belofte van een flink avontuur met het nodige gepuzzel. Dit spel kwam helaas in mijn eerste kennismaking niet helemaal tot zijn recht. Het vroeg om flink wat uitleg en ook tijdens het spel zelf moesten we nog vaak wat opzoeken. Ik kwam er dan ook niet lekker in. Dat zegt wellicht ook wel weer wat over dit type spel, maar ik  zou het graag nog eens een kans geven.

Het spel Capybara Cookie Club had ik op Spiel voor mijn zoon aangeschaft. Onder jongeren doen capibara’s het goed op sociale media als coole, nuchtere en onverschrokken knaagdieren die met alles en iedereen kunnen opschieten. Toen ik zag dat de spelauteur ook nog eens Reiner Knizia was, durfde ik de koop wel aan. Daar hebben we geen spijt van gekregen. De Capybara Cookie Club is een leuk kaartspelletje dat qua systeem wel iets weg heeft van L.A.M.A. In dit geval hebben de gespeelde kaarten ook nog eens een bijzondere eigenschap die je kunt benutten om zo snel mogelijk van je kaarten af te komen.

Dandelions speelde ik bij Dagmar. Zij heeft het spel al eerder gerecenseerd. Een pluisje van een paardenbloem, dat is wat je hier bent. Een thema dat gewoon erg schattig is en ook mooi is uitgevoerd. In het spel zelf haal je echter rotstreek na rotstreek uit. Dat bevalt mij wel. Een super leuk spel dat ook nog eens vlot weg speelt.  

Het kaarstspelletje Fishing heeft mij positief verrast. Ik ben geen grote fan van de spellen van Friedemann Friese, maar Fishing bleek een alleraardigst slagenspel. Je wordt feitelijk gestraft voor een goede kaartenronde en beloond voor een slechte. Dat maakt dat er een soort golfbeweging in goede en slechte kaarten ontstaat in je hand. Het blijft daarmee spannend tot het einde.

In Keer op Keer Deluxe speelde ik met de coöperatieve variant. Je bent daarbij wel op je eigen blaadje bezig, maar tegelijk probeer je gezamenlijk na een aantal beurten een specifiek doel te vervullen. Bijvoorbeeld een bepaald aantal punten of het aanvinken van alle sterretjes. Dat is niet onaardig, maar geef mij in deze serie dan maar keer op Keer 2.

Trapwords is een soort van expertversie van Codenames. Ik houd wel van dit soort taalspelletjes, maar dit is geen spel dat ik als eerste zou aanraden als partygame. Daarvoor is de uitdaging vanaf het begin meteen best wel hoog en bestaat de kans dat je (mede)spelers al snel verliest.

Ook ik sluit af met een overzicht van het jaar via de BGStats app. Ik hoop in ieder geval gemiddeld minstens 1 spel per dag te spelen. Dat lukt meestal wel en zo ook dit jaar. Sterker nog, ik speelde nog nooit zoveel spellen sinds ik in 2015 met de app begon. Net als mijn mede spellengekken speel ik thuis meestal snelle korte spelletjes. Het behendigheidsspel Tumblin Dice is mijn meest gespeelde spel ooit.