De voorjaarsvakantie is voor mij altijd een vrije week waarin regelmatig een spel op tafel komt. Dit jaar was geen uitzondering, het aantal nieuwe spellen dat ik daardoor vrij vaak speelde wel. Twee daarvan, Hygge en Moon River, heb ik al gerecenseerd. Het leukste nieuwe spel van de maand speelde ik pas na de vakantie: Marabunta.
En wat een verrassing, Marabunta is weer een spel van Reiner Knizia. De man moet over een eindeloze creativiteit beschikken, want ook Marabunta is weer een erg leuk spel. Deze keer geen herhaling van welbekende ideeën uit de omvangrijke catalogus van de doktor, al is zijn hand duidelijk zichtbaar. Beide spelers strijden als mierenkolonie om de beste plekken in het bos (of een andere plek). Het gebied is onderverdeeld in zes gekleurde regio’s, ieder met een eigen dobbelsteen. Een van beide spelers gooit ze en maakt twee groepjes, waarna de andere speler een groepje kiest en in de corresponderende regio’s een gebied kiest en het gegooide getal invult. Er zijn nog veel meer opties, maar dat is ongeveer het idee. Ik vond Marabunta een heerlijk landjepikspel, waarbij je voortdurend moet kiezen tussen het scoren van bonussen, directe punten binnenharken, het blokkeren van je tegenstander en nog veel meer. Best bijzonder voor een relatief kort spel in een klein doosje.
After Us had ik in de voorbereiding voor Spiel in het vizier, maar het spelen was er niet van gekomen. Nu dus alsnog, en dat beviel heel erg. Op het eerste gezicht lijkt het een deckbouwer voor tot zes spelers, wat me wat veel lijkt. Maar het bijzondere is, is dat After Us met twee net zo goed speelt als met zes. Dat komt vooral omdat iedereen simultaan een puzzeltje oplost door de vier getrokken apenkaarten zo efficiënt mogelijk neer te leggen. Met die kaarten scoor je punten en grondstoffen om betere apenkaarten te kopen, waarmee je elke beurt weer meer grondstoffen en punten krijgt. Er zijn vier apensoorten met elk andere accenten, waardoor je verschillende strategieën kunt uitproberen. Een vrij solistisch puzzelspel, maar daarom niet minder leuk. Tip: speel dit spel niet met mensen die makkelijk ‘vergissingen’ in hun eigen voordeel maken.
Zoals de titel al doet vermoeden is Dracula vs. Van Helsing een tweepersoonsspel. Asymmetrisch bovendien. Dracula is aangekomen in Whitby en probeert in de verschillende wijken zoveel mogelijk burgers in vampiers te veranderen. Van Helsing probeert Dracula uit te schakelen om dat te voorkomen. Beide spelers krijgen voor ieder van de vijf wijken een kaart in hun kaartenhouder en trekken om beurten een nieuwe kaart. Die leg je af of plaats je in je houder, waarna je de oorspronkelijke kaart aflegt. Iedere kaart heeft een effect als deze wordt afgelegd. Natuurlijk leg je het liefst lage kaarten af, maar juist de hoge kaarten hebben de beste effecten wanneer je ze aflegt. Dat zorgt voor interessante dilemma’s. Zeker naarmate het spel het einde nadert en beide spelers op punt van winnen staan, als ze die ene cruciale wijk maar winnen.
Mind Up! is een nieuw kaartspelletje dat erg aan Take 5! doet denken, niet alleen vanwege het uitroepteken. Alle spelers kiezen simultaan een kaart uit hun hand en nemen dan kaarten uit het midden op basis van de rangorde van hun kaarten. De gespeelde kaarten vormen een nieuwe rij, die in de volgende beurt weer verdeeld worden enzovoort. De kaarten die je verzamelt leveren punten op, maar niet evenveel. Verzamelde kaarten sorteer je per kleur en voor elke kleur scoor je een ander aantal punten. Zo kan de eerste kleur die je verzamelt een punt per kaart opleveren en de tweede kleur wel vijf. Zo krijgen de verschillende kleuren een verschillende waarde voor de spelers, of juist dezelfde. Als je een bepaalde kaart wilt hebben, moet je dus ook inschatten welke kaart andere spelers willen hebben. Gecontroleerde chaos dus, en wat mij betreft een leuke afwisseling op het illustere familielid.