Megastar

Het spel …

Voor Friedemann Friese was 2006 een productief jaar.Er verschenen welgeteld vier nieuwe spellen van zijn hand uit, namelijk Monstermaler, Fiji, Fürchterliche Feinde en Megastar. Megastar is van dit rijtje het enige spel dat niet is uitgebracht onder zijn eigen label (al is Monstermaler een co-productie van meerdere kleine labels). Dit is een interessant gegeven omdat het de vraag oproept waarom hier voor is gekozen. Kon Friese de investeringskosten niet opbrengen om in één jaar nog een extra spel uit te brengen of zou hij het spel misschien niet goed genoeg vinden voor zijn eigen label….

Megastar is een kaartspeel waarin simultaan gestreden wordt om de hoogste positie van de top tien van de hitparade en het aandelenbezit in de huidige topartiesten. Tijdens een ronde speelt elke speler telkens één kaart uit en trekt er twee bij. De gespeelde kaart bepaald tijdens waarderingen hoeveel plaatsen een bepaalde hit stijgt in de hitparade. De handkaarten van de spelers zijn zijn aandelenbezit (iedere ronde komt er dus een aandeeltje bij). De kaarten hebben dus een dubbelfunctie: aan de ene kant moet je kaarten uitspelen om een plaat te laten stijgen, maar aan de andere kant wil je waardevolle kaarten op handen houden. Zodra alle kaarten uit de trekstapel op zijn, wordt de finale hitparade vastgesteld en de aandelen ten gelde gemaakt: hoe hoger een artiest staat met zijn plaat, hoe meer het betreffende aandeel waard is.

… en de waardering

Megastar zal zeker niet de top van mijn persoonlijk spellengek top 10 bereiken. Doordat er pas punten zijn te verdienen op het moment dat het spel klaar is, zijn alle eerdere waarderingen eigenlijk nutteloos. Het is bovendien bijna niet mogelijk om een plaat de nummer één positie te laten vasthouden omdat deze kaart niet verder kan stijgen en de rest wel. Het komt dus regelmatig voor dat de nummer één als een baksteen zakt naar de laatste positie. Hierdoor wordt het heel lastig om in te schatten welke plaat er aan het eind van het spel bovenaan staat. En aangezien dit nou precies wel het doel is van het spel, wordt het spel één grote gok waarin de spelers het hele spel maar wat doen en pas als de eindstreep in zicht is het gevoel hebben dat hun acties enige invloed hebben.