Origo

Het spel …

Met de Verborgen Vallei van Reiner Knizia heeft Hasbro,’s werelds grootste spellenuitgever, zich dan ook op het pad begeven van ‘Auteursspellen’. Hasbro geeft al een tijdje niche bordspellen uit onder het label van Avalon Hill, maar met een speciale reeks onder het label Parker heeft het ook Duitse topauteurs gevonden. Reiner Knizia was de eerste, als tweede is Wolfgang Kramer aan de beurt met Origo.

Achter deze wat vreemde titel gaat een meerderhedenspel schuil. Wie de spellen van Kramer een beetje kent, zal dat niet verbazen. Het spel speelt zich af op een schematische kaart van Europa ten tijde van de volksverhuizingen in de vijfde eeuw. Het bord bestaat uit tien rijen bij tien kolommen en is opgedeeld in landen als Gallia, Germania enzovoort. De Lage Landen zijn ergens in Belgica gesitueerd.

Door het spelen van kaarten plaatsen de spelers schilden op het bord, waarmee je een vakje bedekt. Behalve het plaatsen van een schild in een leeg veld, mag je met het spelen van een kaart ook een schild van een medespeler aanvallen. Eenmaal geplaatste schildjes kunnen middels reis- en vaaracties later ook weer verplaatst worden. Die stammen waren nu eenmaal niet zo honkvast rond de tijd van de ondergang van het West-Romeinse Rijk.

Zijn alle vakken van een land bezet, dan wordt dat land gesticht en krijg de speler die het laatste schildje plaatste punten. Na de vierde, achtste en twaalfde stichting komt het tot een puntentelling, waarbij spelers punten krijgen voor het bezit van de grootste clans (groepen aaneengesloten fiches), het aantal schildjes in zee en per afzonderlijk gebeid. Die laatste telling verloopt volgens het El Grande-principe.

Het spel eindigt nadat het twaalfde land is gesticht of voortijdig als een speler al zijn schildjes heeft geplaatst. De speler met de meeste punten wint.

… en de waardering

Origo is een meerderhedenspel zoals alleen Kramer ze kan maken. Met een beperkt aantal opties (je kunt maar drie soorten acties uitvoeren) slaagt hij er in een spel te creëren waar het vinden van de optimale tactiek nooit voor de hand ligt. Natuurlijk wil je graag snelle punten scoren met het stichten van een land, maar de andere puntentellingen moet je ook niet uit het oog verliezen. Vooral het plaatsen van schildjes in zee moet je niet onderschatten, want daarmee kun je in een keer een enorme invasie mee uitvoeren en de situatie op het bord drastisch veranderen.

Je moet dus weer eens met alles rekening houden met slechts een beperkt aantal acties en daar houd ik wel van. Helaas is Origo een wat taai spel om onder de knie te krijgen. Het kost wel een paar potjes om de finesses door te krijgen, en daarmee ook om waardering voor het spel te krijgen. Enige volharding kan dus geen kwaad.

In het genre van meerderheden spellen zijn betere spellen verkrijgbaar, maar Origo heeft genoeg eigen elementen om te boeien. Liefhebbers van het genre en/of Wolfgang Kramer moeten het zeker eens proberen.