Monopoly Deal

Het spel …

Vraag een doorsnee spellengek van welk spel hij/zij vindt dat er nu toch echt genoeg uitbreidingen en varianten zijn verschenen, en de kans is groot dat het antwoord Kolonisten van Catan of Carcassonne is. Dat bewijst maar eens hoezeer Monopoly uit het blikveld van de moderne spellenliefhebber is verdwenen. Daarvan zijn nu zoveel edities, dat een serieuze verzamelaar er een dagtaak (en een dikke portemonnee) nodig heeft om zijn verzameling compleet te houden.

Een van de jongste telgen is het Monopoly Deal kaartspel. Er zijn al eerdere kaartversies van deze klassieker verschenen (waaronder een obscure versie van een Indiase uitgever) en net als in die versies is het ook hier de bedoeling om complete sets te maken van de bekende steden en voorzieningen op het bord.

Iedereen start met vijf kaarten, die bestaan uit geld, actiekaarten of eigendomskaarten. Tijdens je beurt trek je er twee bij, waarna je er drie mag uitspelen. Je mag geld in je bank spelen om anderen te kunnen betalen en geld eisen door huur of speciale acties, maar het belangrijkste zijn de eigendomskaarten. Van iedere straat, station en nutsvoorziening op het bord is er een kaart, plus nog enkele jokers. Hoe meer kaarten van dezelfde stad je speelt, des te meer huur je kunt vragen. Maar het gaat er vooral om een stad compleet te maken: wie als eerste drie complete sets heeft, wint het spel.

… en de waardering

Veel kaartspellen draaien om het maken van sets en daar zitten best een paar goede tussen. Je zou dus zeggen dat met het principe van Monopoly wel een leuk kaartspel te maken is. Misschien, maar Monopoly Deal is niet dat spel. Dat komt vooral door de aanwezigheid van enkele storende pestkaarten. Daar is in je spel nauwelijks rekening mee te houden, waardoor het vooral een kwestie van geluk is of je gespeelde eigendomskaarten veilig zijn voor je medespelers. Vooral de kaart ‘Dealbraker’, waarmee je een complete set kunt inpikken, is bijzonder irritant en voegt niets positiefs toe.

Het is nog niet zo dat Monopoly Deal zichzelf speelt, maar de keuzes die je maakt zijn niet interessant genoeg om te compenseren van de chaos van de pestkaarten en het geluk van de kaarten die je speelt. Ik speel nog liever het bordspel.