Mysterie van de Abdij

Het spel …

Mysterie van de Abdij is net als Cluedo een ‘whodunnit’, in de setting van De Naam van de Roos, het bekende boek van Umberto Eco dat verfilmd is met Sean Connory in de hoofdrol. De speler zijn pelgrims die uitrusten in een klooster waar net een moord heeft plaatsgevonden. De abt vraagt de spelers om de moordenaar van de arme broeder Adelmus te achterhalen.

Er zijn in totaal 24 verdachte monniken, die allemaal een eigen kaart hebben. Eén kaart (de dader) wordt apart gelegd, de andere kaarten worden onder de spelers verdeeld of komen later in het spel. In hun zoektocht naar aanwijzingen trekken de spelers door het klooster. In sommige ruimtes kun je extra informatie of aanwijzingen krijgen. Als je een andere pelgrim tegenkomt, moet je hem een vraag stellen over mogelijke verdachten. Het stellen van vragen vormt de kern van het spel, en is ook de belangrijkste manier om aan informatie te komen.

De monniken beschikken over enkele eigenschappen: rang, orde, postuur, baardgroei en hoofdbedekking, waarnaar je kunt vragen om verdachten te elimineren. Je hebt volledige vrijheid in het stellen van vragen, zolang de ondervraagde maar niet de naam van een monnik hoeft te noemen. Als je antwoord geeft, moet je altijd de waarheid spreken. Het is toegestaan om niet te antwoorden, mits je zelf niet eerst een vraag hebt gesteld. Zo onthoud je cruciale informatie aan anderen, of kun je proberen verwarring te stichten. Voor een gewiekste speler is het mogelijk een vraag te stellen die andere spelers geen enkele informatie oplevert.

Het spel wordt gespeeld in missen van vier rondes. Na iedere mis geven de spelers een aantal monnikkaarten door. Dit geeft je nog meer informatie, maar het maakt het ook moeilijker om logisch te deduceren. Daar moet je bij het stellen van vragen dus rekening mee houden.

Als je denkt te weten wie de dader is, mag je een beschuldiging uiten. Klopt dit niet, dan krijg je strafpunten en gaat het spel verder. Klopt het wel, dan scoor je vier punten en is het spel ten einde. Je kunt ook op andere manieren punten scoren, maar doorgaans heb je dan gewonnen.

… en de waardering

Door de chaos en dynamiek die veroorzaakt wordt door verschillende actiekaarten en het doorgeven van de verdachtenkaarten is Mysterie van de Abdij geen zuiver deductiespel, of moet ik zeggen puzzel? Voor mij is hèt nadeel van veel puzzelspellen zoals Sleuth, Rasende Roboter en Set!, dat ze vaak te veel een puzzel zijn en te weinig een spel. Voor Mysterie van de Abdij geldt dit niet, en daarom beleef ik daar meer plezier aan. Je hebt veel meer keuzevrijheid, zowel in het kiezen van je acties als in het stellen van je vragen. Je kunt je medespelers op het verkeerde been zetten en om te winnen is behalve een logisch denkvermogen ook creativiteit in het stellen van vragen en enige intuïtie nodig. Daar houdt niet iedereen van; als je alleen logisch wilt redeneren kun je beter iets anders spelen of een logiquiz oplossen (op zijn tijd ook erg leuk), als je ook wat meer speelse elementen kunt waarderen kan ik Mysterie van de Abdij van harte aanbevelen.