Frantic Frankfurt

Het spel …

Kronberger Spiele is een redelijk nieuwe Duitse uitgever van de broers Tobias en Roland Goslar, die de spellenwereld al hebben verblijd met enkele goed ontvangen spellen als Tom Tube, Cronberg/Bonobo Beach en Lost Valley. Frantic Frankfurt is voor de verandering eens niet van henzelf. Tegelijkertijd is het het eerste spel dat White Goblin Games (WGG) in een Nederlandstalige editie uitbrengt.

Dit reactiespel probeert de grootstedelijke hectiek en chaos van een financiële wereldstad te simuleren. Het spelmateriaal bestaat uit 132 kaarten in drie kleuren, genummerd van 1 tot 20. Op de kaarten staan bekende gebouwen en personen uit Frankfurt, maar van de laatste herkende ik alleen ons aller Wim Duisenberg. Dit maakt het spel wel wat gedateerd, maar dat mag de vaderlandsliefde natuurlijk niet drukken.

De kaarten worden onder de spelers verdeeld. Iedere ronde leggen de spelers tien kaarten in vier rijen voor zich neer op patience-achtige manier, zodat alleen de bovenste kaarten zichtbaar zijn. Vervolgens draait iedereen de bovenste kaart van zijn stapel, en legt deze in het midden van de tafel. Deze kaarten vormen de gemeenschappelijke aflegstapels. Het doel is nu om alle tien kaarten zo snel mogelijk hierop af te leggen. Daarbij moet je wel twee regels in acht nemen: je mag een kaart alleen op een kaart van een andere kleur leggen als jouw kaart hoger is, en alleen op een kaart van dezelfde kleur als je een oneven op een even kaart legt. Deze regels klinken eenvoudig, maar tijdens het spel raak je snel de kluts kwijt.

Zodra iemand al zijn kaarten kwijt is, slaat hij op een stapel. De andere spelers doen direct hetzelfde, of hun kaarten op zijn of niet. De winnaar van deze ronde legt die kaarten af, de anderen doen deze kaarten onder hun eigen stapel, en een nieuwe ronde begint. Het spel eindigt als iemand geen kaarten meer heeft. Deze speler is de winnaar.

… en de waardering

Normaal ben ik niet zo’n liefhebber van reactiespelletjes omdat ik ze al snel vrij saai vind. Uitzonderingen zijn Halli Galli en Jungle Speed, omdat de actie in die spellen de eentonigheid doet vergeten. Frantic Frankfurt kent ook een hoge mate van actie en chaos, precies zoals de titel belooft.

Helaas is de chaos echter iets te groot. Dit komt omdat de aflegregels niet echt intuïtief zijn, en het dus eenvoudig is om fouten te maken. Als je een fout maakt, moet je de kaart terugnemen. Maar dan moet je jezelf wel realiseren dat je een fout hebt gemaakt, of iemand anders moet het toevallig zien. Maar vanwege het hoge tempo en het simultaan spelen zullen fouten niet zelden onopgemerkt blijven. Dit opent zelfs de mogelijkheid tot vals spelen, want je hebt grote kans dat niemand een ‘fout’ opmerkt.

Voor mensen die van reactiespellen houden (en er dus goed in zijn) hoeft dit geen bezwaar te zijn. Voor mij is het een duidelijk minpunt, en maakt dat ik Frantic Frankfurt helaas niet het voordeel van de twijfel kan geven. Aan de andere kant: hoeveel spellen zijn er waar Wim Duisenberg in voorkomt?