Jekyll vs. Hyde

Jekyll vs. Hyde is gebaseerd op het bekende boek van Robert Louis Stevenson, evenals De Bezeten Fles. Ook hier gaat het om een slagenspel, maar nu voor twee personen. De ene speler kruipt in de rol van de nette dr Jekyll, de andere in die van de kwaadaardige Edward Hyde.

Hyde probeert zo weinig of zo veel mogelijk slagen te houden, Jekyll moet zorgen dat de balans bewaard blijft. Het spel telt kaarten in drie kleuren en een paar kleurloze toverdranken. Beide spelers krijgen tien kaarten, vijf leg je gedekt opzij.

De basis is dezelfde als in de meeste slagen: je moet kleur bekennen, en de hoogste kaart wint. Worden er twee verschillende kleuren in een slag gespeeld, dan wint de sterkste kleur, ongeacht de waarde. De kracht van een kleur wordt bepaald door de volgorde waarin de kleuren gespeeld worden. De eerste kleur is deze ronde de zwakste kleur, de derde de sterkste.

Toverdranken hebben geen kleur, daarbij telt alleen de waarde. De toverdranken hebben een speciale werking als de andere kaart in de slag een kleur heeft. Bij groen ruilen de spelers kaarten, bij rood wordt de rangorde van de kleuren opgeheven en bij paars pakt de winnaar van de slag een eerder gewonnen slag van de andere speler af. Kom je uit met een toverdrank, dan mag je eisen dat de andere speler een bepaalde kleur speelt, als ze die nog heeft.

Aan het einde van een ronde tel je het verschil in het aantal behaalde slagen van de spelers en doet de januskop van Jekyll/Hyde zoveel stappen vooruit op het spoor op het bijgeleverde bord. Als deze pion na uiterlijk drie ronden het einde heeft bereikt wint Mr Hyde, en anders Dr Jekyll.

…en de waardering

Lang was je als liefhebber van slagenspellen aangewezen op minstens twee medespelers. De laatste jaren zijn er een paar geslaagde slagenspellen voor twee verschenen. De vos in het bos en Claim speelde ik al met veel plezier en voor Jekyll vs. Hyde geldt hetzelfde.

Jekyll vs. Hyde is wel met afstand de meest complexe en geraffineerde van de drie. Bij veel slagenspellen zie je vaak al een paar slagen voor het einde waar het naar toe gaat. Op basis van de kaarten in je hand weet je dat je waarschijnlijk geen slag meer gaat halen, of juist alle resterende. Hier is dat absoluut niet het geval. Vooral door een goed getimede toverdrank kan alles ineens anders worden, waardoor je tot het einde scherp moet blijven. Dat maakt het voor beginnende spelers vooral een hele uitdaging om Dr. Jekyll te spelen. Met wat meer oefening gaat dat steeds beter en zijn beide rollen erg in balans, maar blijft het opletten geblazen.