Nimalia

Met een schattig thema kan je mij zelfs het meest droge puzzelspelletje verkopen. Denk bijvoorbeeld aan Cascadia. Nimalia doet dit kunstje nog eens dunnetjes over. In dit spel moet je namelijk ook een landschap gaan maken van verschillende terreinsoorten waar verschillende dieren leven. Dit keer alleen niet met kartonnen tegels en fiches, maar met vierkante kaarten.

Nimalia duurt vijf ronden lang en in iedere ronde wordt je landschap op twee of drie manieren gewaardeerd. Welke methodes in welke ronde worden gebruikt, wordt bepaald door een kaart waar vier opdrachtkaarten omheen liggen. Deze opdrachten geven aan op welke manier er gescoord kan worden. En op de kaart staat met lijntjes aangegeven in welke ronde, welke opdracht wordt gebruikt. Er zit een flinke stapel dubbelzijdige opdrachtkaarten in de doos. Dit zorgt voor lekker veel variatie tijdens het spelen.

De landschappen worden opgebouwd door middel van vierkante kaarten. Elke kaart bestaat uit vier vakken waarop een landschap en een dier staat. Iedere ronde trekken alle spelers drie kaarten, waarvan ze er één uitkiezen om te spelen en de andere doorgeven aan de buurman. Van de twee kaarten die je krijgt, kies je vervolgens weer een om te spelen en de laatste geef je weer door. En vervolgens plaats je de laatste kaart die je krijgt ook (draften).

De eerste kaart van het spel leg je gewoon neer, maar daarna moet je iedere kaart met tenminste één vakje over een eerder gelegde kaart plaatsen. Je moet de kaarten dus stapelen en het is daarbij zelfs toegestaan om een kaart precies over een eerder geplaatste kaart te leggen zodat die helemaal bedekt wordt. Je moet er daarbij wel op letten dat je gebied niet meer dan 6 bij 6 gebiedsvakjes groot mag worden.

Wie aan het eind van het spel de meeste punten heeft gescoord, wint natuurlijk het spel.  

…en de waardering

Nimalia speelt precies zoals je verwacht. Je bent lekker aan het puzzelen met de kaarten die je krijgt en probeert ze zo neer te leggen dat je maximaal punten scoort. Regelmatig moet je daarbij kiezen of je voor doel A of voor doel B gaat omdat een kaart op  twee manieren gebruikt kan worden. Ook komt het regelmatig voor dat je een kaart niet kan plaatsen zonder voor één van de doelen iets in te leveren. Iedere beurt wordt je dus voor dilemma’s gesteld en dat houdt het spel interessant.

De hoeveelheid interactie in Nimalia is redelijk beperkt, ondanks het draften. Iedereen streeft per slot van rekening dezelfde doelen na en daardoor zijn de kaarten voor iedereen min of meer even aantrekkelijk. Je kiest dus iedere keer de beste kaart uit de hand, zonder dat je daarbij veel rekening hoeft te houden met wat de volgende speler met de kaarten kan. Toch is het spel niet helemaal multiplayer solitair doordat bij sommige doelen het er om gaat wie de meeste of juist de minste van iets heeft. Daar kan je dus wel degelijk kiezen om dat doel even te negeren (zodat je je op een ander doel  kan richten) omdat je bijvoorbeeld ruim voor staat of toch al kansloos achter.

Heel origineel en bijzonder is Nimalia niet. Er zijn immers al zo veel spellen waar je aan het puzzelen bent om meerdere doelen te halen (denk naast Cascadia aan Carcassonne, Calico, of Circle the Wagons). Nimalia is in dit genre echter wel een heel lekker vlot wegspelend exemplaar. Tel daar het aansprekende uiterlijk en handzame formaat bij op. En dan heb je toch een interessant spelletje te pakken wat uitermate geschikt is om mee op vakantie te nemen.