Ticket to Ride: Legendes uit het Westen

Ticket to Ride is een ongelofelijk populair spel en er zijn dan ook al stapels uitbreidingen en zelfstandig speelbare varianten van verschenen, waaronder een kaartspel en een dobbeluitbreiding. Maar wat nog ontbrak was een legacy-variant. En daar is eind vorig jaar verandering in gekomen door de komst van Ticket to Ride: Legendes uit het Westen.

Ticket to Ride: Legendes uit het Westen is dus een legacy-spel. Voor wie dit niets zegt: een legacy-spel speel je als een soort campagne waarbij ieder spel net even anders is als het vorige spel doordat er spelregels bij komen en af gaan. Terwijl je speelt krijg je ook extra spelmateriaal en verander je het materiaal dat je hebt door er bijvoorbeeld op te schrijven, stickers te plakken, te krassen (denk aan een kraslot) of dingen te vernietigen. Je kan de campagne (van 12 spellen) één keer spelen en dan is het spel uit. Je kan het eindspel dan wel blijven spelen, maar je kan niet opnieuw beginnen en de hele campagne nog een keer doen.

Het leuke van een legacy-spel is dat je ieder potje verrast wordt door de veranderingen. Ik ga die verrassing in deze recensie natuurlijk niet verpesten, dus ik vertel je alleen wat je in het eerste potje kan verwachten en alleen heel globaal iets over het verdere verloop. Elk spel begint met een vleugje legacy doordat je een of meerdere kaarten van de verhaallijn gaat lezen en uitvoert wat daar op staat (zoals stickers met nieuwe regels in het regelboek plakken of doosjes met geheime inhoud openen). Daarna speel je het spel en aan het eind van het spel lees je ook weer een stukje van de verhaallijn en worden nog meer legacy-aspecten onthuld die in het volgende spel van invloed gaan zijn.

Het eerste potje begint bijna als gewoon Ticket to Ride, maar dan op een heel klein stuk van de normale Amerika-kaart (gebouwd uit een paar grote puzzelstukken). Het doel is dit keer alleen niet om punten te scoren, maar om zo veel mogelijk geld te verdienen. En dat doe je onder andere door opdrachten te vervullen en er voor te zorgen dat je aan het eind van het spel geen of zo min mogelijk treintjes over hebt. In je beurt mag je nog steeds kiezen tussen treinkaarten trekken, treinkaarten spelen om routes te bouwen of extra opdrachten te trekken.

Een noviteit is dat tussen de treinkaarten ook actiekaarten zitten. Als je zo’n actiekaart trekt, dan trek je vervolgens een kaart van de gebeurtenisstapel en lees je deze voor. Soms geven deze kaarten alle spelers de kans om op dat moment een bepaald iets te doen of krijgen, in andere gevallen worden de regels een beetje aangepast en gelden de nieuwe regels tot een volgende gebeurteniskaart de oude vervangt.

Aan het eind van het spel wordt de balans opgemaakt en gekeken hoeveel geld iedereen heeft verdiend. Dit bedrag schrijf je op een zogenaamd loonstrookje en dit loonstrookje stop je vervolgens in je kluis. Al het andere materiaal dat je meeneemt naar een volgend potje (waar ik nu even niets over verklap), stop je in je kantoor (of te wel een eigen doosje waarvan de ene helft je kantoor is en de andere helft de kluis).

…en de waardering

Ik heb Ticket to Ride: Legendes uit het Westen met veel plezier gespeeld. Met een basis als Ticket to Ride kan het natuurlijk al bijna niet fout gaan. Op die basis wordt ieder potje een lekkere, verse legacy-laag gesmeerd. Gelukkig komt er niet alleen iets bij, maar verdwijnen elementen ook weer zodat het niet te zwaar wordt. Liefhebbers van Ticket to Ride zullen regelmatig elementen herkennen uit de bestaande uitbreidingen en zelfstandig speelbare varianten, maar er komen ook echt unieke dingen voorbij. Ieder potje voelt daardoor als een uniek Ticket to Ride spel. Er is ook een verhaallijn, die de verschillende potjes verbindt, maar die vond ik zelf vrij weinig toevoegen (het spel is niet verhaal-gestuurd zoals bijvoorbeeld Pandemic Legacy wel is).

De eerste paar potjes zijn vrij simpel en zorgen er voor dat iedereen goed bekend raakt met hoe deze Ticket to Ride versie werkt. En daarna gaat het echt los en worden de potjes complexer, langer en daardoor ook leuker. De latere potjes zijn wel echt een flink stuk ingewikkelder dan basis Ticket to Ride en daardoor is dit geen spel voor onervaren spelers. Het spel is prima speelbaar met twee spelers, maar komt met meer spelers wel beter tot zijn recht.

Overall vond ik dit een erg leuk spel, maar er waren wel een paar aspecten die ik niet leuk vond. Zo zitten er tussen de gebeurteniskaarten een aantal kaarten waardoor de spelers geld krijgen of moeten betalen als ze een bepaald iets gedaan hebben.  Dat voelde voor mij als een loterij waarbij sommigen geluk en anderen pech hebben. De spelers die winnen (of niet verliezen) hebben niet bewust iets gedaan om het voordeel te krijgen, maar krijgen het gewoon in de schoot geworpen. Ik houd niet zo van dat soort random elementen. Gelukkig was de impact op de einduitslag niet heel groot, dus het was voor mij geen dealbreaker, maar soms was ik er wel even zuur van als ik degene was die pech had.

En mijn tweede kritiekpunt is dat er vaak aan het eind van het spel nieuwe regels en nieuw materiaal geïntroduceerd wordt. Die timing vind ik niet handig. Je bent dan net klaar met een potje en aan het afronden en op dat moment ben je echt niet geïnteresseerd in de nieuwe regels voor de volgende keer, die wil je liever aan het begin van het nieuwe potje krijgen. Gelukkig is dit makkelijk op te lossen door het nieuwe materiaal gewoon pas de volgende keer te bekijken.

Ik houd erg van Ticket to Ride en ondanks de twee minpuntjes heb ik me er uitstekend mee vermaakt. Als je de doos voor het eerst openmaakt dan zie je al een aantal geheimzinnige doosjes staan en het blijft leuk om te ontdekken wat daar in zit. De kwaliteit van het materiaal is ook nog eens heel hoog (laat dat maar aan Days of Wonder over). Zo heeft iedere speler niet alleen een eigen kleur treintjes, maar hebben deze ook verschillende vormen. Het is maar een kleine toevoeging, maar het geeft het spel toch net wat meer glans. Liefhebbers van Ticket to Ride kunnen deze legacy-variant dus met een gerust hart in huis halen.