Alexander de Grote

Het spel …

Phalanx Games had lange tijd een spel over Alexander de Grote in de pijplijn. Oorspronkelijk scheen er sprake te zijn van een historische simulatie zoals Waterloo of North & South, maar uiteindelijk werd het een ‘gewoon’ bordspel dat duidelijk geschoeid is op de leest van meerderhedenspellen als El Grande en San Marco.

In dit spel zijn de spelers bevelhebbers in het leger van Alexander, die proberen prestige te verzamelen tijdens de lange veldtocht van Macedonië naar de Indus. Op het spelbord met typische Phalanx-vormgeving staat het hele gebied afgebeeld dat Alexander veroverde, onderverdeeld in zes regio’s.

De regio’s wordt één voor één afgewerkt. De spelers hebben de beschikking over vijftien blokjes (natuurlijk veel te weinig), die ze aan het begin van een regio in het geheim verdelen over verschillende opties. Met legers kun je provincies bezetten, wat punten oplevert als je de meeste hebt. Lucratiever is de bouw van tempels en steden, maar dat kan weer erg veel blokjes kosten.

In een regio worden een tot drie rondes gespeeld, afhankelijk van of iemand met een leger de laatste provincie bereikt. Na de laatste ronde in een regio krijgt iedereen al zijn blokjes terug en wordt met de nieuwe regio begonnen. Het enige dat achterblijft in de vorige regio zijn de gebouwde tempels en steden. Deze leveren aan het einde nog punten op voor de spelers met de meeste tempels of steden, zowel per regio als op het bord. Wie na deze eindtelling de meeste punten heeft, wint het spel.

… en de waardering

Alexander de Grote is een meerderhedenspel zoals we al veel vaker hebben gezien. Dit is een genre met enkele erg leuke spellen, zodat een nieuwe variant wel iets speciaals moet hebben om op te vallen. Alexander heeft iets speciaals, maar niet iets waar ik enthousiast van word.

Het speciale is dat het spel bestaat uit zes minispellen, ook wel regio’s genoemd. In iedere regio doe je weer hetzelfde, met als enige verschil dat iedere regio anders is opgebouwd. Maar wat in een regio gebeurt heeft geen enkele betekenis voor de andere regio’s. Op de eindtelling van de meeste tempels en steden op het bord na, ontbreekt iedere strategische factor. Zelfs binnen een regio is die beperkt, want zelden duurt een regio langer dan twee rondes en vaak zelfs maar één. Het is dus altijd pakken wat je pakken kunt, want voor je het weet is de regio klaar.

Welbeschouwd maakt het dus helemaal niets uit in welke volgorde je de regio’s afhandelt. Je zou er zelfs een paar kunnen overslaan; in de regels heet dat dan de korte variant.

Op zich functioneert het spel prima en zijn de keuzes vaak best interessant. Maar door de grote mate van herhaling en het bijna volledig ontbreken van iedere strategische factor onderscheidt het zich op geen enkele manier in positieve zin van soortgelijke spellen. Vroeger had ik dit misschien nog drie pionnen kunnen geven, maar met het grote aanbod aan superieure alternatieven van nu zie ik geen reden om dit spel zelf uit de kast te trekken en komt het niet verder dan twee. Jammer.