Geplaatst door In augustus speelde ik veel minder spellen dan in juli, maar het aantal nieuwe spellen was wel het dubbele. Wat dat betreft valt er genoeg te bespreken over de eerste indrukken.
In mijn keuze van het leukste nieuwe spel bevind ik me in goed gezelschap. Living Forest ontving eerder deze zomer de onderscheiding Kennerspiel des Jahres. Het is niet wat we op deze site een expertspel zouden noemen, maar het is toch zeker te complex om met minder ervaren spelers op tafel te leggen. Dat geldt zeker voor de puntentelling, waar we de eerste keer flink mee worstelden. Gelukkig is het ook op BGA te spelen en kom je er snel achter hoe het wel moet. Dat het voor kenners is, blijkt ook wel uit de juiste manier van spelen. Die ligt allerminst voor de hand. De afzonderlijke spelonderdelen (kaarten en bomen kopen, de brandjes, het rondreizen in een cirkel) grijpen zo subtiel in elkaar dat je goed moet opletten wat je doet. De complexiteit zit dan ook nog meer in de strategie dan in de regels. Laat je door het lieflijke uiterlijk van dit spel niet bedriegen.
Ik weet niet of ik het al eens heb gezegd, maar als je goed kijkt kun je Reiner Knizia erop betrappen dat hij wel eens een spelidee hergebruikt. Soms laat de titel zelfs weinig te raden over, zoals bij Schotten Totten 2. Het origineel heb ik altijd een leuk en intens kaartspelletje gevonden, maar thuis kreeg ik het nooit goed aan de vrouw. Ik vrees dat dit met de opvolger niet makkelijker zal worden, want het is nog een stukje intenser dan deel 1. Nog steeds moet je met het maken van pokercombinaties locaties overheersen, maar nu is het een asymmetrisch spel, met een aanvaller en verdediger van een versterkte muur. Je moet nog meer opletten wat je mogelijkheden zijn en welke kaarten al gespeeld zijn. Echt iets voor de liefhebbers dus, maar die komen dan ook ruimschoots aan hun trekken.
Van Hidden Leaders had ik nog niet gehoord voor ik de recensie in NRC las, maar dat zal liggen aan het feit dat ik nooit iets met Kickstarter doe. Na een succesvolle campagne aldaar is dit ook in het Nederland verschenen. Het spel valt vooral op door de kleurrijke vormgeving en de speelse allitererende namen van de kaarten (ik ben de namen weer vergeten, maar denk aan het niveau Sadistisch Skelet of Psychopathische Potvis), maar ook het spel is vermakelijk genoeg. Vier groepen strijden tegen elkaar en door het spelen van kaarten die bij die groepen horen, proberen de spelers de groep te laten winnen van wie zij de verborgen leider hebben. Maar doordat verschillende spelers dezelfde groep kunnen steunen moet je oppassen dat je je tegenstander niet meer helpt dan jezelf…
Vergeet Among Us, de (een?) nieuwe hit op de telefoon is Stardew Valley. Een ontspannen spelletje waarbij je gewassen verbouwt, vist, in de mijn op zoek gaan naar kostbaarheden en al dat moois weggeeft om vrienden te maken. Zorg wel dat je niet te vaak boodschappen doet bij de Joja, want die megawinkel vormt een bedreiging voor het gezellige dorpscentrum en dat kost je aardig wat karmapunten. Het bordspel is een coöperatieve variant daarop. Het spel doet vaag wel wat aan Andor denken. De spelers reizen over het bord om kleine opdrachtjes te vervullen om uiteindelijk de tien (variabele) einddoelen te kunnen voltooien. Met massa’s dorpelingen, gebeurtenissen, seizoeneffecten, voorwerpen enzovoort is geen spel hetzelfde. Helaas is het wel wat aan de lange kant en voelt het soms wat meer als een gezellige bezigheid dan als een spel. Aan de andere kant: ik kan me slechtere dingen voor een avond bedenken dan gezellig samen bezig zijn.
P’achakuna is weer een spel met lama’s, die om duistere redenen niet uit spellen weg te slaan lijken. Het is een abstract spel waarbij de spelers van dorp naar dorp lopen om verschillend gekleurde lappen textiel te bezorgen en zo te verzamelen. De ene speler kan zich alleen door de bergen verplaatsen, de ander moet het laagland aanhouden. Iedere tegel bevat een combinatie van beide landschappen en door het draaien van die tegels kun je een pad voor jezelf maken en je tegenstander juist hinderen. Het voorbereiden van het eerste spel door de juiste stukken karton op elkaar te plaatsen was een aardige klus en duurde langer dan het spel zelf. Dat was best ok, maar verder ook weer niet heel bijzonder.
Variaties van ganzenbord en mens-erger-je-niet met een geheugenelement blijven altijd populaire spelideeën voor ontwerpers. Soms erg geslaagd en succesvol zoals Jakkiebak Kippenkak en Spokentrap, soms ook chaotische breinbrekers. Magic Dance valt wat in die laatste categorie. Het zal de leeftijd zijn, maar het viel me erg zwaar om te onthouden welke drie pionnen van mij waren en welke negen dus niet. Het onderscheid is best belangrijk, want als je de verkeerde pion thuisbrengt kun je je tegenstander aan de winst helpen. Gewoon maar loslaten en hopen op het beste.