Hive

Het spel …

Abstracte tweepersoonsspellen vormen een lastig genre. Nieuwe spellen blijken vaak duffe varianten op schaken te zijn, die niet ten onrechte weer snel in de vergetelheid duiken. Een uitzondering zijn de spellen uit de Gipf-reeks van Kris Burm, waarvan ik Dvonn en Yinsh twee erg geslaagde spellen vind. Die spellenreeks vormt zo’n beetje de standaard waar nieuwe abstracte spellen worden afgemeten; een spel moet dus van goeden huize komen wil het overtuigen.

Bij het verschijnen in 2001 leek Hive zo’n spel: het was een redelijke hit op Spiel en natuurlijk was de eerste editie snel uitverkocht. Een tweede editie volgde kort daarop en sinds kort is de derde editie alom verkrijgbaar via de uitgever Huch & Friends, dat ook de Duitstalige versie van De Ontembare Stad verzorgt.

In Hive stellen de speelstukken verschillende insecten en een paar spinnen voor. Een van de insecten is de bijenkoningin. De rol van dit stuk is te vergelijken met die van de koning in schaak: het is de bedoeling de bijenkoningin van de tegenstander volledig te omcirkelen met andere beestjes, zodat ze geen kant meer op kant. De stukken zijn zeskantig, dus er moeten zes stukken om de koningin heen liggen.

De andere stukken zijn verschillende vormen van ongedierte en hebben allemaal verschillende verplaatsingsregels: een mier mag zich verplaatsen naar alle posities langs de rand van het speelveld, een kever mag op een ander stuk staan, enzovoort.

Voor je een dier mag bewegen moet het eerst in het spel gebracht worden. Eerst brengen beide spelers om beurten vier stukken in het spel (waaronder de bijenkoningin), daarna heb je in je beurt telkens de keuze om een stuk bij te plaatsen of te bewegen.

Het speelveld groeit en verandert daardoor voortdurend. Omdat alle stukken elkaar wel moeten blijven raken zijn de bewegingsmogelijkheden nog wel beperkt, maar dat maakt het spel niet eenvoudiger. Integendeel, je kunt er slim gebruik van maken om de zetmogelijkheden van je tegenstander te beperken.

Het spel eindigt zodra een bijenkoningin door zes andere beesten omsingeld is, ongeacht van welke speler ze zijn. Die speler verliest het spel. Het spel kan ook in remise eindigen als beide spelers hun zetten alleen nog maar kunnen herhalen en er geen beslissing mogelijk is.

… en de waardering

De kleine hype die vijf jaar geleden ontstond rond Hive was misschien wat overdreven (iets waar spellen met een beperkte oplage wel vaker last van hebben, zie de ophef rondom het matige Shear Panic), het spel is zeker de moeite waard. Het duurt even een paar potjes voor je de mogelijkheden ziet, maar dan blijkt dat er best veel zit in dit ogenschijnlijk simpele spelletje. Het heeft niet de elegantie van een Yinsh of Dvonn, maar iedereen die wel van die spellen heeft genoten kan ik Hive van harte aanbevelen.

Ik vind Hive een aangenaam tweepersoonsspelletje. Hoe vaker je dit spel doet, hoe meer manieren je zult ontdekken om het spel te spelen en sturen. Hierdoor gaat dit spel niet snel vervelen. Het spel is weleenswaar in esentie abstract, maar het thema dat er opgeplakt is vind ik er goed bij passen. Het is makkelijker om te onthouden dat verschillende insecten verschillende bewegingsmogelijkheden hebben dan bijvoorbeeld stukken van een bepaalde kleur of met een bepaald symbool.