Spiel 2025: ik ga naar Spiel en neem mee terug? (Roger)

Met Spiel breekt één van de mooiste momenten van het jaar aan voor een spellengek. Na de zomervakantie begint het te kriebelen en kunnen we ons geleidelijk storten op de voorbereiding. Dat lijkt elk jaar weer een meer uitdagende klus, zoals Dagmar al eerder schreef.

Toch maak ook ik braaf een lijstje aan in de Spiel app daarbij geholpen door Boardgamegeek (link). Dit jaar heb ik mij vooral gericht op de niet al te lang durende spellen die je met 2 tot 4/5/6 spelers kan doen. Geen spellen die meer dan een uur duren, maar vooral (hopelijk) wat vlotte en leuke familiespellen of partyspellen. Overigens is niets menselijks mij vreemd dus zijn er ook wat uitzonderingen op deze regel mijn lijst binnengeslopen.

Ik begin met wat spellen van twee van mijn favoriete spelauteurs: Reiner Knizia en Simone Luciani. Het is misschien wat flauw om steeds bij hen terug te komen, maar bewezen kwaliteit is ook wat waard.

Bij een mij onbekende uitgever komt het Knizia spel The Hobbit: There & Back Again uit. Dit is een roll&write spel waarin de bekende verhaallijn je meeneemt door 8 avonturen die Bilbo beleeft naar de Doemberg en terug. In elk avontuur wordt weer wat anders van je gevraagd om te doen met de dobbelstenen. Het spel ziet er prachtig uit. Mogelijk is de herspeelbaarheid wel een dingetje na 8 avonturen, maar omdat je alles weer uitveegt, kun je het altijd weer verkopen als nieuw. Ik verwacht drukte bij de stand van OfficeDog.

Ook van Knizia is Oshiya Tokio. Het lijkt te gaan over de drukke metro, maar dat is natuurlijk maar een opgeplakt thema. In je beurt pak je een kaart van de trekstapel en speel je een kaart open op tafel . Maak je zo ’21’ in waarde dan krijg je alle kaarten op tafel. Kun je niet meer aanleggen, dan gaan alle tot dan gespeelde kaarten naar de speler voor je. Wie aan het einde de meeste kaarten heeft verzameld wint. Dit lijkt te simpel, maar kan onverhoeds toch gewoon best wel eens heel erg leuk zijn.

Een waarschijnlijk wat listiger kaartspelletje van Knizia is Meister Makatsu. In dit spel heeft elke speler een eigen deck van ninja kaarten. Je neemt er 4 in de hand. Je speelt er vervolgens 2 en ligt er 2 als reserve terzijde. Een speler verdient punten in elke slag voor de gespeelde hoogste kaart in elk van de drie kleuren. In de tweede ronde wordt gespeeld met het reservedeck en ook hieruit gaan er elke ronde twee in de reserve. Daar speel je uiteindelijk de derde en laatste ronde mee. De speler met de meeste punten wint het spel. Dit klinkt goed, maar denk wel dat dit spel vooral met wat meer spelers tot zijn recht komt.

Van Roberto Pellei en Simone Luciani komt Echoes of Time. Dit spel ziet er fantastisch uit en is ook nog eens in 30-60 minuten te spelen. Je wilt uiteindelijk met de speelkaarten een reisgezelschap van 12 kaarten opbouwen. Deze kaarten moet je echter eerst op je tijdbord plaatsen. Ze komen vervolgens gedurende het spel beschikbaar. Er zijn meerdere type kaarten van verschillende facties en deze hebben ook nog eens verschillende effecten. Ik zie bij het plaatsen en vrijkomen ervan dan ook veel combo’s ontstaan. Dat schrikt mij wel een beetje af, maar gezien de korte speeltijd houd ik hoop.

Kijkend naar de speldoos, dan komt in een bijna gelijk kleurenschema Etherstone uit van Virginio Gigli en Simone Luciani. Ook dit is een kaartspel, maar het lijkt meer gefocust dan Echoes of Time. Na wat draften begin je met 7 kaarten. Door het kiezen van dobbelstenen ontvang je grondstoffen en daarmee kun je uiteindelijk je kaarten uitspelen en gevechten aangaan. Het spel speelt zich of in een vreemde wereld en het artwork vind ik bijzonder fraai. Ik ben zeer benieuwd naar dit spel en het voelt al bijna als een zekere koop mede omdat het ook goed met twee spelers lijkt te spelen.

Gardlings is volgens mij een snel en leuk puzzelspelletje waarin je elke ronde een tuintje kunt opbouwen waarin je zoveel mogelijk connecties (edelstenen) wilt maken. Daar krijg je punten voor en daarmee kun je weer betere tegels verkrijgen. De volgende ronde begin je weer opnieuw en hoop je het weer beter te doen. Je trekt je tegels uit een buidel, dus je weet nooit zeker wat je aantreft. Verder zijn er nog tegels met diertjes die speciale eigenschappen hebben. Dit kan wel eens een heerlijk familiespelletje zijn.

In Tolleno ga je een Zuid-Europese stad bouwen met kanalen. Vooral met dat laatste heb je al meteen mijn interesse. Tolleno lijkt een interessant tactisch bouwspelletje. In je beurt leg je een stadstegel neer en vervolgens 2 vloertegels. De plaatsing van de vloertegels is weer afhankelijk van de waarde van de geplaatste stadstegel. Met de vloertegels scoor je uiteindelijk punten door de meeste te plaatsen bij de waardevolste stadstegels en door ze slim te plaatsen naast fonteinen. Dit lijkt een prettig, wellicht een zelfs beetje gemeen spelletje dat een mooi beeld oplevert op tafel.

FaeKin is een snel bied- en blufspelletje. Het wordt gespeeld in 5 tot 15 minuten en kan met 2-9 spelers worden gespeeld. Dat klinkt interessant en de kaarten waarmee wordt gespeeld zijn waarlijk meesterwerkjes. Iedereen begint met 3 kaarten in de hand en de hoogste kaart ervan bepaalt of je het hof van de zomer of de winter dient. De beurten zijn simpel door gedekt een kaart neer te leggen en één tegenstander aan te wijzen die dat ook doet. Alleen die spelers bekijken de kaarten en de verliezer moet de kaart opendraaien en aangeven of een zomer- of winterkaart heeft gewonnen. Uiteindelijk moet je proberen als eerste aan te geven waar de hoogste kaarten van elk hof aanwezig zijn.

Kermis en monsters. Wat kan er nu niet goed zijn aan Ghostbumpers? Ook de spelauteurs, de familie Brand, staan garant voor leuke spellen. Volgens mij een grappig en snel slagenspelletje waarin je tijdig moet stoppen om niet alles te verliezen.

In Red Carpet gaan we de sterren van het witte doek fotograferen. Je gaat daadwerkelijk filmsterren over het spelbord schuiven en vanuit verschillende hoeken fotograferen. Je wilt ze daarbij zo goed mogelijk in beeld krijgen. Een ster op de voorgrond, zonder andere personen in beeld en met nog wat reclame op de achtergrond is de nodige punten waard. In je beurt speel je kaarten die je kunnen helpen bij het maken van de beste foto. De foto zelf maak je met je eigen telefoon. Dit lijkt mij wel een grappig concept. Op naar de rode loper.

Kokeshi ziet er schattig, wellicht zelfs wat kinderachtig uit. Het spel moet spelers vooral blij maken. Dat lijkt mij een mooi uitgangspunt. Het verhaal is dat je houten poppen (kokeshi’s) gaat maken. Dat gaat door middel van een soort van race op verschillende ontwikkelsporen. Door het plaatsen van fiches (met verschillende acties erop) op deze ontwikkelsporen probeer je slimme combinaties te maken. Zo kunnen kettingreacties ontstaan op meerdere sporen en win je kwaliteitszegels. Er is ook nog een dierenspoor dat ook zegels kan opleveren. Wie als eerste 5 kwaliteitszegels te pakken heeft, wint het spel.

En er blijven maar slagenspellen komen. Ook Movie Tricks is weer een slagenspel, maar wel één die volgens mij bijzonder in elkaar zit. In dit geval ga je door het behalen van slagen kaarten verzamelen met acteurs, props, geluiden en special effecten om zo filmopdrachten te vervullen die punten opleveren. De speler met de laagste kaart in de slag heeft de minste keuze, maar bepaalt wel weer de troefkleur voor de volgende slag. Ik ben wel benieuwd naar dit kaartspelletje van niet de minste spelauteurs.

Pinced is een deductiespel. Als dieven proberen we de kunstschatten in een aantal mooie grote huizen te stelen. In elk huis gelden weer andere voorwaarden om te stelen. Wisselend is één van de spelers het meesterbrein met wat meer informatie. De andere dieven proberen daarachter te komen om mee te delen met de buit waar het meesterbrein anders alleen mee vandoor zou gaan. Dit lijkt mij met de juiste spelersgroep wel een hilarisch spelletje. Een soort van moderne variant van Adel Verplicht. Het is nog wel afwachten of dit wel op Spiel aanwezig is. Ik zie (nog) geen releasedatum staan.

Tenby is één van de mooiste stadjes van Wales en met deze stad gaan we aan de slag. Grafisch levert dat een kleurrijk beeld op. Het spelsysteem van Tenby is niet echt vernieuwend. We gaan kaarten in straten leggen en dat heeft wel wat weg van Castle Combo, want ook in Tenby scoren kaarten afhankelijk van hun positie. In Tenby lijkt er wel wat meer variatie voorhanden. Je zit niet vast aan een raster en lijkt wat meer invloed te hebben op al gelegde en beschikbare kaarten. De speelduur is dan ook wat langer. Ik ben benieuwd of dat het waard is.

Whispering Woods is een tegellegspel met een twist. Vanuit een markt trek je tegels waarmee je een soort van bos aanlegt. Dit zijn landschapstegels in diverse kleuren. Aan de achterzijde van de tegels staan opdrachten. Hierop plaats je dieren en probeer je de opdracht uit te voeren. Dit zijn veelal combinatie van gekleurde tegels die aan elkaar moeten grenzen. Heb je die geplaatst, dan wandelt het diertje naar de laatste tegel ervan en die wordt vervolgens omgedraaid, waarmee je weer een nieuwe opdracht hebt. De tegels geven aan elke zijde wel al aan wat er te verwachten is aan de andere zijde. Dit lijkt een leuke puzzel met wat interactie via de markt. Het materiaal ziet er ook uit alsof het van goede kwaliteit is.

Roblins is een tweepersoonsspel waarbij je elkaars goud probeert te plunderen. Het is een strijd waarbij je wat geluk moet hebben met de tegels en kaarten die jouw kant opkomen, maar dat stukje toeval spreekt mij wel aan. Elke speler heeft een goudvoorraad. Rondom deze voorraad wordt een terrein aangelegd met wegen, maar ook met verdedigers en speciale units. De aanvaller kan vervolgens een aanvalseenheid samenstellen en zo proberen bij het goud te komen. Wie als eerste het goud van de tegenstander heeft geroofd, wint het spel.

Planepita beschrijft zichzelf als Crokinole in het klein. Dan ben ik al verkocht, want ik vind dat een geweldig behendigheidsspel. Ik hoop alleen wel dat het bij het kleine Planepita ook goed werkt. In dit spel moet je behendig schijfjes binnen drie zones tikken. Er komen ook magneetjes bij kijken. We gaan het zien.

Snake Charmers is nog een spel van de familie Brand. Dit vlotte kaartspel gaat om deductie en verborgen rollen. Een beetje hetzelfde principe als in het eerder beschreven Faekin. In Snake Charmers heb je een hand van drie kaarten die je tactisch gaat aanbieden aan een andere speler. Je mag liegen over de waarde van deze gedekt aangeboden kaarten. De andere speler kan weigeren of accepteren. Op deze manier worden centraal gelegen dagkaarten omgedraaid naar nachtkaarten of zelfs verwijderd. Spelers met minstens één slang in de hand willen precies 1 nachtkaart overhouden aan het einde van het spel. De spelers zonder slangen moeten proberen alles weg te spelen. Een (s)listig kaartspelletje waarin je nooit zeker weet met wie je eventueel zou kunnen samenwerken.

Makoto is een kaartspelletje zonder deductie en intrige. Het is een kaartspel waarin je straatjes en gelijke cijfers uitspeelt om zo snel mogelijk je hand kwijt te raken en slagen (kaarten) te winnen. Denk aan Slynx of Scout. De twist zit er hier in dat je na je beurt op een markt kaarten weg kan doen of juist bij kan pakken. Zo kun je je hand verbeteren. Wie het langst in de slag blijft wint alle kaarten, maar lang niet alle kaarten scoren punten. Je zult goed moeten afwegen wanneer je wilt toeslaan.

In een half uurtje moet je The Great Evening Banquet kunnen spelen (1-4 spelers). Dit spel gaat ook weer uit van een raster. Het raster is nu gevuld met tafels en daar gaan we gedurende het spel verschillende personen aan plaatsen. Elke tafel heeft bepaalde condities waar je aan moet voldoen om een volle tafel (4 personen) te laten scoren. Aan het eind van het spel wordt ook nog eens elke rij en kolom gescoord. Hier liggen vanaf het begin al scorefiches, zodat je kan zien waarop je moet letten. Het heeft zo wel wat weg van Lost Seas, maar met de al aanwezige tafels krijgt dit spel volgens mij een geheel eigen dynamiek. Daarnaast zijn er ook nog wat varianten die het spel (nog) pittiger maken. Ik ben nieuwsgierig.

Een Push Your Luck spelletje mag op mijn lijst niet ontbreken. In dit geval is dat Wriggle Roulette van Oink Games. De uitgever van de kleine doosjes met vaak erg leuke spelletjes. In een buidel zitten tientallen zwarte palingen en een vooraf bepaald nummer rode slangen. Elke ronde pakt iedereen blind uit de buidel een bepaald aantal (dit is per spelersaantal gemaximeerd) van deze diertjes. Dat mag ook 0 zijn en daarmee geef je aan dat je past. Vervolgens laat iedereen zien wat ze hebben gepakt. Dit gaat zo door tot er een bepaald maximum aan slangen is verzameld en de ronde direct eindigt. Degene die tot dat moment de meeste palingen had verzameld, raakt dan al deze palingen kwijt. Had je al eerder gepast, dan heb je hier geen last van. Wie het eerst twintig palingen heeft verzameld wint het spel. De vaste prijs van € 20,- voor hun speldoosjes lijkt hier overigens wel wat duur betaald, maar voor veel lol en leedvermaak is het toch het overwegen waard.

Mijn vrouw houdt erg van bloemen, dus daar probeer ik ook wat op te letten. Als ik dan ook nog eens zie dat er een heel bouwwerk ontstaat, dan kan een spel zomaar op mijn lijstje komen te staan. Zie hier Vines and Flowers. In feite is dit een driedimensionaal tegellegspel waarin je probeert dezelfde kleur bloemen aan elkaar te schakelen via de ranken. Verder zijn er nog wat bonussen te verdienen door als eerste een nieuwe verdieping te starten. Dit lijkt mij best grappig al vrees ik wel dat je dit spel constant aan het draaien bent om goed te kunnen zien hoe alle verbindingen lopen.

Het spelprincipe van Little Soldiers verdient in ieder geval al meteen mijn aandacht. Je kan het vrijwel overal spelen. Het liefst waar nog de nodige ‘rommel’ ligt, zoals een nog niet afgeruimde ontbijttafel. Het is alsof Toy Story Wings of War ontmoet. Twee legers vechten het met elkaar uit. Door het spelen van kaarten stuur je de verschillende eenheden aan en probeer je je tegenstander te verslaan. Konden ze het in de echte wereld maar op deze speelse manier uitvechten.

Spelauteur Kasper Lapp vind ik wel een auteur om in de gaten te houden. Hij bracht ons eerder verrassende spellen als Thats not a Hat, 5 towers en Fun Facts. Nu komt hij met Wildwuchs, een spel over wilde bloemen. Er is nog niet zoveel over bekend, maar wat ik zie is een leuk bloemenverzamelspel waarin de kleur bloemen van belang is en waar je ook profiteert van de beurt van een ander. Het doel is om de paden over je bloemenkaarten te bewandelen om zo aan het einde ervan de bloem ook te planten. Op deze paden kom je onderweg van alles tegen, van diertjes met specifieke eigenschappen tot actievelden die je bijvoorbeeld een stap laten zetten op een ander kleur bloemenpad. Met een speeltijd van 30 minuten en speelbaar tot en met 5 personen, is dit voor mij wel een bezoekje waard aan de Kosmos stand.

Ik ben niet een heel grote liefhebbber van uitbreidingen. Vaak levert het alleen maar meer gedoe op. Toch heb ik er een aantal op mijn lijstje staan. Het gaat om Agent Avenue: Division M, Tiletum: Die Suche nach Silber en Pirates of Maracaibo: Bermuda Triangle. Ik ga deze verder niet beschrijven, maar als je de basisspellen hebt en deze bevallen je, dan is het mogelijk interessant om het nog even te bekijken op Spiel.

Verder ben ik net als Dagmar benieuwd naar Kingdom of Dice, Snow Colony, Koi en Fearless. Daarvoor verwijs ik graag naar haar blog over Spiel 2025.

Tot slot wens ik iedereen die gaat heel veel plezier op Spiel en hopelijk treffen we elkaar aan de speeltafel.