Net als gisteren staan er in het rijtje van vandaag weer een paar stevige spellen, maar ook een gouwe ouwe, een onvervalst partyspel en een nieuwe binnenkomer.
50. Grand Austria Hotel (Simone Luciani en Virginio Gigli, 2015)
Positie vorig jaar: 59
Verschil: +9
Niet te verwarren met de film of het boek is dit spel over een Grand Hotel al een aantal jaren een vaste waarde in de lijst. Ik heb me laten vertellen dat je voor een antiquarisch exemplaar inmiddels een bedrag van drie cijfers moet neertellen.
“Zeker met de Let’s Waltz uitbreiding is het afgelopen jaar weer een aantal keer op tafel gekomen! Heerlijk om je onder te dompelen in die sfeer!” (Els)
“Dit spel speel ik nu al jaren regelmatig op vrijdagavond met mijn vrouw. Het verveelt mij nooit! Ik vind het zelfs zo goed dat ik de uitbreiding links heb laten liggen.“”(Joël)
49. Barrage (Tommaso Battista en Simone Luciani, 2019)
Positie vorig jaar: 82
Verschil: +33
Vorig jaar nieuw in de lijst, dit jaar is het spel over dystopische waterwerken een van de sterkste stijgers in de lijst.
“Echt een behoorlijk pittig spel. Maar wel een echt goede.” (Mike)
“Een in Nederland wat ondergesneeuwde titel, maar als die in de bergen gevallen sneeuw ontdooit, kun je er prima stroom mee opwekken. Plus de uitbreiding (Leeghwater Project) voegt Nederland als spelerskleur toe.” (Jeroen)
48. Marco Polo (Simone Luciani en Daniele Tascini, 2015)
Positie vorig jaar: 38
Verschil: -10
Het derde spel van Simone Luciani op rij, telkens met een andere co-auteur. Ik verklap weinig als ik zeg dat we dit duo later in de lijst nog een keer tegenkomen. De opvolger kwam net tekort om ook de lijst te halen. Het zal de onbekendheid zijn, want de meesten die beide versies kennen vinden de tweede leuker (ik in ieder geval).
“Heerlijk spel!” (Joël)
47. Welcome to (Benoit Turpin, 2018)
Positie vorig jaar: 55
Verschil: +8
Wat met dobbelstenen kan, kan met kaarten ook, moet Benoit Turpin gedacht hebben. Hij kreeg groot gelijk, want hiermee creëerde hij eigenhandig het ‘flip & write’ subgenre.
“Topper om leken te introduceren in de wondere wereld van bord- en kaartspellen. Succes gegarandeerd! En ook heel goed uitgevoerd op BGA!” (Erik)
“Zelden speel ik een spel tientalllen keren, na tientallen potjes Welcome to begin ik snel weer een nieuw potje.” (Vincent)
46. Architecten van het westelijk koninkrijk (Shem Phillips en S.J. Macdonald, 2018)
Positie vorig jaar: 34
Verschil: -12
Net als de Rovers hebben de Architecten al de nodige uitbreidingen en daarmee succes. Voor goede nieuwe werkverschaffers is er toch nog steeds een plaatsje.
“Lekker interactieve worker-placer met een twist. Fijn is ook dat je niet alle strategieën heel makkelijk kunt doorrekenen, waardoor het leuk blijft om op intuïtie te spelen.” (Jeroen)
“Heerlijk om op een gegeven moment gewoon niet meer loyaal te blijven en vol de zwarte markt te gaan benutten als anderen naar de top van de kathedraal reiken.” (Bouke)
45. Flamme Rouge (Asger Harding Granerud, 2016)
Positie vorig jaar: 36
Verschil: -9
Het enige echte racespel met een sportthema in de lijst moet een klein beetje lossen, maar zit stevig in het peloton.
“Waar blijven de racespellen, hoorde ik al vragen. Welaan, dit pareltje combineert een oprecht koersgevoel met een zeer eenvoudig spelmechanisme.” (Piet)
“Een leuk thematisch racespel.” (Thomas)
44. Catan (Klaus Teuber, 1995)
Positie vorig jaar: 33
Verschil: -11
In de beginjaren was Catan nog goed voor een podiumplaats, sindsdien zakt het langzaam in de lijst. Nog even en het is voor veel spellenliefhebbers iets als Monopoly: oh ja, dat speelden we vroeger.
“Ondertussen door veel spellen voorbijgestreefd, maar kan nog heel goed mee als middenmoter.” (Herman)
“Je vergeet je eerste lief nooit. En zeker met de Steden & Ridders uitbreiding is dit het ultieme spel in de jaarlijkse vakantieweek in de Ardennen met de familie: we spelen veel maar S&R winnen is de bekroning.” (Luk)
43. Just One (Ludovic Roudy en Bruno Sautter, 2018)
Positie vorig jaar: 66
Verschil: +23
Vorig jaar zakte Just One ruim twintig plaatsen in de lijst, nu stijgt het weer bijna net zo hard terug. Daarmee is dit duidelijk het populairste partyspel in de lijst.
“Hilarisch spel, ideaal om na een etentje met vrienden te spelen. Iedereen met wie we het speelden, kocht het daarna ook aan. Een eenvoudige topper!” (Erik)
“Je dacht dat ik de lijst zou afsluiten zonder partyspel? Neen, hoor. Daar is het. Zo’n partyspel dat bijna overgaat naar de beleving i.p.v. volop spel te zijn. Knap.” (Piet)
42. Brass: Birmingham (Gavan Brown, Matt Tolman en Martin Wallace, 2018)
Positie vorig jaar: 50
Verschil: +8
De zuidelijker versie van Brass is die van Lancashire definitief voorbij gestreefd. Minder scherpe randjes, maar ook meer om over na te denken. In een lijst met toch al aardig wat complexe spellen zonder twijfel een van de zwaarste.
“Wat een heerlijk spannend spel, grafisch erg fraai en speelt lekker vlot.” (Arie)
“Was voor mij de ontdekking van het jaar. Staat garant voor een intensieve maar o zo belonende speelervaring.” (Thomas)
41. Dune: Imperium (Paul Dennen, 2020)
Positie vorig jaar: –
Verschil: nieuw
Het spel waarop de film gebaseerd is (of zoiets in ieder geval, dat soort dingen zijn lastig te volgen) leek lang de hoogste nieuwe binnenkomer in de lijst te zijn. Dat is niet gebeurd, maar toch maakt het spel een indrukwekkende entree. Zandwormen verslaan dit jaar de regenwormen.
“Favoriete spel van vorig jaar. De strijd is intens, en ook met twee spelers komt deze goed uit de verf.” (Amaury)
“Heerlijke deckbuilder in combinatie met je mannetjes zetten. Thematisch goed en wat zijn die kaarten die je kunt kopen mooi en erg goed gemaakt! Hoe vaker je deze speelt, des te beter dat hij wordt.” (Frank)
Ondanks de aanwezigheid van twee vrij luchtige spelletjes is dit toch een aardig zware lijst geworden. Barrage en Dune: Imperium ken ik nog niet, naar die tweede ben ik nu wel erg benieuwd. Van de rest speel ik het liefst Catan en Brass: Birmingham, overigens met verschillende gezelschappen.
Dune imperium heeft wel een aparte sfeer er is een x factor die wel wat aantrekkingskracht uitoefent. Brass ligt me niet, ik wil het graag goed vinden, maar helaas niet mijn ding. barrage zou ik graag eens uitproberen.
Ahh Brass, mijn nummer 1!
I see a red Dune and I want it painted Brass. No colors anymore. Wish they never to come back.
Misschien dat ik Marco Polo II nog eens een kans moet geven, maar mijn eerste indruk was dat deze het spel onnodig complex maakt en daarom de kracht van het ijzersterke origineel ontneemt. Ik ben erg nieuwsgierig naar Grand Austria Hotel maar deze lijkt inderdaad niet meer te verkrijgen voor een schappelijke prijs.