Na de dip in november speelde ik in december net iets vaker een spel, daarbij geholpen door een lekker lange kerstvakantie. Mede dankzij een dag spelletjes doen met Dagmar speelde ik maar liefst tien spellen voor het eerst, iets wat normaal alleen gebeurt tijdens en in de nasleep van een grote spellenbeurs. Een favoriet kiezen was niet zo moeilijk, maar de andere negen speel ik ook graag nog eens.
Het leukste spel was Paleo. In een bestek van slechts een paar weken kwam het vier keer op tafel, wat voor een coöperatief spel met toch een aardige speelduur geen vanzelfsprekendheid is. Op een potje na waren ze alle met twee spelers. De meeste coöperatieve spellen werken prima met twee en Paleo is daar geen uitzondering op. Toch zou ik het graag vaker met meer willen spelen, want dat is toch een andere beleving. Met twee spelers heb je meestal geen keuze dan dat je samen een van de twee uitdagingen aanpakt, en dus telkens de kaart van de andere speler maar laat zitten. Met drie spelers moet je ook wel samenwerken, maar heb je toch meer kans dat een van de drie zijn of haar taak wel alleen af kan. Niet per se beter, wel anders. Ook heb ik gemerkt dat de latere modules, vanaf E ongeveer, toch wel een stukje uitdagender zijn dan de eerste paar.
De andere spellen die ik speelde waren ook alle wel de moeite waard. De onderstaande volgorde met de leukste voorop is enigszins willekeurig, want de meeste speelde ik nog maar een keertje.
Spicy: een leuk blufspel, zoals je in mijn recensie kunt lezen;
Yokohama: een pittig bordspel dat wel met Istanbul wordt vergeleken. Afgezien van het lopen met je mannetje langs locaties om grondstoffen op te halen en andere dingen te doen is dit duidelijk een ander spel. Ik ben blij dat het op BGA staat, dit lijkt me een interessant spel om meer te ontdekken;
Clever Hoch Drei: het derde lid in de Cleverfamilie is verplichte kost voor alle liefhebbers. Mooi dat 999 Games ‘m ook in het Nederlands gaat uitbrengen;
Calico: een fraai vormgegeven puzzellegspelletje, verre familie van Patchwork. Dat mooie uiterlijk gaat wel ten koste van de functionaliteit, want met alle patroontjes en kleuren is het lastig om het overzicht op je bord te bewaren. Het lijkt me een ramp voor mensen met slechte ogen en/of kleurenblindheid;
Paranormale Detectives: een gezellig maar morbide spel voor mensen die iets anders willen dan Mysterium;
Honey Moon/Volle Weide: deze dobbelspelletjes van NSV gooi ik maar op een hoop, want het spelidee en speelplezier is vergelijkbaar. Korte en grappige dobbelspelletjes, bij uitstek geschikt voor op reis, of als je maar een paar minuutjes hebt;
Sherlock Holmes: Jong talent van Baker Street: een nieuw spel in de reeks Adventure by Book die je met meer spelers doet. Ik verwachtte weer een spel als de Schatzoekers van de Kuala-archipel, maar dit lijkt meer op een escaperoomspel. Je moet een misdaad annex raadsel oplossen met ieder een eigen stripboek. Onze eerste poging mislukte jammerlijk, dit komt dus makkelijk vaker dan een keer op tafel;
Samoa: een eenvoudig kaartspelletje met bluffactor dat me een beetje aan Coloretto deed denken. Fijne eigenschap: uitleg is nauwelijks nodig, je kunt vrijwel direct beginnen met spelen.