Top-100 2023: 31-40

Het laatste spel dat vorig jaar niet in de lijst stond, treffen we vandaag aan. Geen verrassing wat mij betreft. Voor de rest veel spellen die vorig jaar ook al in dit rijtje stonden, waaronder twee die al (bijna) vanaf het begin meegaan.

40. Splendor Duel (Marc André en Bruno Cathala, 2022)
Positie vorig jaar: –
Verschil: nieuw
Conform verwachting is Splendor Duel de hoogste nieuwe binnenkomer in de lijst. Een 40e plaats is respectabel, maar het is geen spectaculaire entree. Maar gezien de blijvende populariteit van het moederspel zie ik dit de komende jaren nog wel wat verder klimmen. Het is de vraag wat dat voor Splendor zelf betekent…
“De originele Splendor was goed, maar deze is nog beter. Dezelfde simpele elegantie, maar met wat meer strategische opties.” (Sander)
“Een samenwerking tussen de makers van Splendor en 7 Wonders Duel. En wat een fantastische combinatie is het geworden! Mooi hoe een eenvoudig uit te leggen spel zoveel diepgang kan hebben. Zelfs leuker dan het origineel!” (Manfred)

39. Taveernen van de oude stad (Wolfgang Warsch, 2019)
Positie vorig jaar: 29
Verschil: -10
Geen nieuwe spellen van Wolfgang Warsch in de lijst dit jaar, maar zijn ‘oude’ spellen blijven het goed doen in de lijst. De Taveernen zakken een beetje, maar stegen vorig jaar ongeveer even hard. Ik vraag me wel eens af of dit en Kwakzalvers geen gecombineerde invloed zijn geweest op Living Forest.
“Met de uitbreiding kamer te huur is dit spel nog beter geworden en daarom komt die nu voor het eerst in mijn lijst voor!” (Wiljan)
“Heerlijke deckbuilder met een leuk thema. Speelt lekker vlot!” (Gerjan)

38. 7 Wonders (Antoine Bauza, 2010)
Positie vorig jaar: 27
Verschil: -11
7 Wonders stuitert een beetje op en neer, maar het klassieke draftingspel blijft onverminderd populair. Ik ben een beetje kwijt hoeveel uitbreidingen er nu precies zijn en hoe dat zit met de eerste en tweede editie. Dankzij de uitbreiding Edifice heb ik het zelf weer herontdekt, daarvoor had ik het lang niet gespeeld.
“Inclusief uitbreidingen te spelen als semi-familiespel tot expertspel met een groot scala aan spelersaantallen. Alleen daarom al een absolute topper.” (William)
“Een spel dat je met veel tegelijk kan spelen, maar toch geen partygame is.” (Björn)

37. Ticket to Ride (Alan Moon, 2004)
Positie vorig jaar: 38
Verschil: +1
Echt niet weg te denken uit deze lijst. Nog steeds verschijnt er met de regelmaat van de klok een nieuwe variant of uitbreiding, en ik blijf ze trouw kopen. Het helpt daarbij dat Ticket to Ride een van die extreem zeldzame spellen is waarbij ik thuis vrijwel geen enkele moeite hoef te doen om het op tafel te krijgen. Die spellen koester ik, vooral als ik ze zelf ook leuk vind om te doen.
“Vooral de Japan editie is prachtig, erg fraai hoe minder treinen, het opraken van de sneltrein met de daarbij komende gevolgeden, het spelmechanisme verfraait.” (Leonard)
“Uitbreiding, zelfstandige variant, het maakt mij niet uit, als er Ticket to Ride op staat wil ik het spelen want het is (bijna) altijd goed.” (Dagmar)

36. Gaia Project (Jens Drögemüller en Helge Ostertag, 2017)
Positie vorig jaar: 33
Verschil: -3
Vijf jaar geleden kwam Gaia Project in de lijst op precies deze positie, en al die jaren stond het tussen de 33e en 39e plaats. Een stabiel zwart gat waaromheen de hele top-100 rondjes draait.
“Oneindig goed. Je denkt: dit wordt niks, maar als je jezelf tactisch positioneert op het bord en strategisch goed voorbereidt, dan kun je in de laatste ronden zó gigantisch knallen, dat is gewoon niet normaal zo gaaf. ” (Jasper)
“Gaat er altijd in. Ook afgelopen jaar weer nieuwe spelers enthousiast gemaakt voor dit pareltje.” (Rob)

35. Raja’s van de Ganges (Inka en Markus Brand, 2017)
Positie vorig jaar: 22
Verschil: -13
Het echtpaar Brand is niet alleen goed in het bedenken van puzzeltjes, met dobbelstenen kunnen ze ook erg creatief zijn. In zekere zin is dit hun magnum opus. In ieder geval is het hun hoogst geklasseerde spel.
“We blijven deze geregeld spelen, met die tegen elkaar oplopende telsporen.” (Frank)
“Lekker: pas je tactiek aan aan wat de dobbelstenen je proberen te vertellen. Ondanks de vele mogelijkheden die dit spel biedt, speelt het lekker vlot weg.” (Jeroen)

34. Pandemie (Matt Leacock, 2008)
Positie vorig jaar: 35
Verschil: +1
Ook al jaren een vaste waarde in de lijst. Zoals veel stemmers opmerken is de setting van het spel de afgelopen jaren een stuk minder abstract geworden en was de kunst de werkelijkheid weer eens een paar stappen voor.
“Dankzij dit spel is mijn voorliefde voor coöperatieve spellen ontstaan. In al zijn eenvoud blijft het ook na tientallen potjes een heel leuk spel om solo of samen te spelen. De uitbreidingen zijn stuk voor stuk de moeite waard om variatie aan te brengen. ” (Ronald)
“Spannend, elk keer weer. Alleen al om corona verdient dit een plaats in de top 10.” (Jan)

33. Pandemic Legacy: Seizoen 1 (Matt Leacock en Rob Daviau, 2015)
Positie vorig jaar: 33
Verschil: +3
Het blijft een beetje stuivertje wisselen tussen het origineel en de eerste legacyvariant. Hoewel de andere seizoenen ook wat stemmen bemachtigen, leggen ze het ruimschoots af tegen het eerste. De ervaringen die dat spel bood zijn voor veel liefhebbers nog steeds uniek.
“Dit blijft de meest immersieve ervaring die een bordspel ons ooit geboden heeft. De sequels zijn goed, maar kunnen niet tippen aan de ervaring die dit seizoen ons bood!” (Steven)
“De beste spelervaring die ik ooit heb gehad!” (Richard)

32. It’s a Wonderful World (Frédéric Guérard, 2019)
Positie vorig jaar: 32
Verschil: 0
De 7 Wonderskiller weet nog niet definitief met de illustere voorganger af te rekenen, maar staat dit jaar wel weer hoger in de lijst. Maar de tweepersoonsvariant komt in populariteit niet eens in de buurt van 7 Wonders Duel.
“Heerlijke enginebuilder. Elke beurt kan je meer produceren, maar lukt het je uiteindelijk om die echte puntenknallers te bouwen?” (Patrick)
“Wie van draften houdt, moet deze topper zeker gaan spelen. Welke kaart hou ik, en welke geef ik door en ondertussen letten op de volgorde van het scoren van grondstoffen.” (Walter)

31. Istanbul (Rüdiger Dorn, 2014)
Positie vorig jaar: 37
Verschil: +6
Dit fijne toegankelijke bordspel gaat alweer bijna tien jaar mee, maar voelt zo tijdloos dat het ergens ook ouder lijkt. Bij mij komt het nog met enige regelmaat op tafel, toch denk ik elke keer: waarom speel ik dit niet vaker? Dan kan ik ook die mooie uitbreidingen er weer eens ingooien…
“Leuke tactische elementen zonder dat je na afloop een loodzwaar hoofd hebt. Door de markt steeds anders neer te leggen is er veel variatie mogelijk.” (Detmar)
“Ik ben er niet altijd even goed in, maar beleef er wel altijd plezier aan.” (Sjoukje)

Eindelijk een rijtje spellen die ik allemaal gespeeld heb! En dat niet alleen, ik vind ze ook allemaal leuk om te doen. Zelfs Pandemic Legacy, waar de verrassing natuurlijk van af is omdat ik het al heb uitgespeeld, zou ik nog wel eens opnieuw willen spelen, maar ik denk dat dat een kansloze missie is. Ik koester de herinneringen.