Geplaatst door Zoveel nieuwe spellen als in april speelde ik in mei niet, maar dankzij een extra spellendagje werden het er toch vijf. Sommige daarvan gaan al een tijdje mee, maar helaas voor de oudjes was het een gloednieuwe titel die met de eer mag strijken en het leukste nieuwe spel van de maand is.
Brood & Bier vervulde me met nostalgische gevoelens naar de Kosmosreeks voor twee, die ruim 25 jaar geleden min of meer mijn kennismaking betekenden met ‘Duitse bordspellen’, zoals dat toen nog heette. De illustraties van Michael Menzel helpen bij die nostalgie, ook het speelplezier is ouderwets interactief. Het voelt bijna fris dat niet iedere speler wat in z’n eentje zit te optimaliseren. Niet dat B&B zich nu kenmerkt door agressieve directe interactie, maar in de schaarste van de grondstoffen, beschikbare opslagplaatsen en welke kaarten je doorgeeft kom je elkaar voortdurend tegen.
De andere spellen behandel ik in alfabetische volgorde:
Azul: Zomerpaviljoen: dit had ook zo maar het leukste nieuwe spel kunnen zijn. Na het toch wel pittige Tuin van de koningin voelde dit weer als een soepele Azulvariant. Ik ken niet alle varianten nog goed genoeg om daar een heel duidelijk oordeel in te vellen, maar dit kwam op mij over als de vriendelijkste van het stel. Meestal kun je wel iets leuks met de tegels die je pakt, en de interactie bestaat vooral uit het pakken van tegels voor iemand anders dat doet. Elkaar met opzet opzadelen met minpunten, zoals in het origineel, lijkt hier minder aan de orde. Deze zou ik graag nog eens spelen.
Gift of Tulips: een Nederlandse Amerikaan zie je niet alleen al van verre staan, ze ontwerpen ook wel eens een spel. Gift of Tulips gebruikt het systeem van Biblios/Lang leve de koning voor het verdelen van kaarten, maar dan net iets anders. Eigenlijk ook wat suffer, want het spel kabbelt een beetje voort zonder echte spannende momenten. Maar ja, hoeveel spellen met een fiets-meeple zijn er?
Next Station: London: ik ben zo op de hoogte van wat er speelt dat ik spellen al gedaan heb voordat ze genomineerd zijn voor de Spiel des Jahres. Dat, of ik heb spellenvrienden die dat zijn. Dit is een lollig flip & write spelletje waarmee je een metronetwerk bestaande uit verschillende lijnen opbouwt. Inderdaad, net als bij Metrolijn. Die laatste vind ik net wat leuker, maar deze is ook zeker de moeite waard. Minder leuk is dat ik de leeftijd bereikt heb waarop ik dit soort spellen niet meer zonder leesbril kan spelen.
Skull: er zaten eens een paar mensen in de kroeg die Perudo wilden speelden, maar niet genoeg dobbelstenen hadden. Hun blik viel op de bierviltjes, de creatieve van het spel had een stift bij zich en de rest is geschiedenis. Ik weet niet of dat het ontstaan van Skull goed omschrijft, maar ik zie het zo voor me. Een lollig blufspel voor wie daar van houdt.