Geplaatst door Oktober nadert zijn einde, hoogste tijd dus voor een terugblik op september voor het te laat is. Dankzij Spiel heb ik tussendoor nog wat eerste indrukken van nieuwe spellen kunnen geven. In september bezocht ik ook een beurs, Moxcon, waar ik enkele spellen voor het eerst speelde. Een daarvan was Bitoku, maar omdat we slechts een ronde speelden onthoud ik me voorlopig van commentaar. Ik heb er veel vertrouwen in dat ik niet lang hoef te wachten op een complete partij.
Van de andere nieuwe spellen kun je van Metrolijn alles lezen wat ik ervan vind in de recensie, dat zal ik hier niet overdoen.
Het leukste nieuwe spel van de maand was Azul: Tuin van de koningin. De eerste Azul heb ik veel gespeeld, de uitbreiding en de opvolgers niet of nauwelijks. Deze versie wijkt nogal af van het origineel en Sintra. Het gaat er namelijk een stuk vriendelijker aan toe. Je bent vooral bezig met het verzamelen van de juiste tegels om puntenrijke patronen op je eigen bordje aan te leggen. De interactie is beperkt tot het af en toe wegkapen van een tegel die een medespeler ook wil. Niets van het aartsgemene van de eerdere Azuls, waar je je medespelers op kunt zadelen met flink wat minpunten. Deze variant deed me veel meer aan een spel als Calico denken. Het zou zo maar eens geschikt kunnen zijn voor thuis.
Iedere liefhebber kent de Japanse uitgever Oink van de praktische kleine doosjes waar al hun spellen in verschijnen. Deep Sea Adventure is misschien wel hun bekendste titel, en afgelopen jaar werd Scout zelfs genomineerd voor de Kennerspiel des Jahres. In Startups verzamelen de spelers aandelen van hippe jonge bedrijven om daar geld mee te verdienen. Dit speelt zich af in een hypercompetitieve omgeving. Uiteindelijk verdient alleen de grootaandeelhouder geld aan zo’n startup, de andere aandeelhouders moeten dat geld ophoesten. Maar snel een meerderheidsbelang claimen is niet handig, want dan mag je geen nieuwe aandelen werven. Het voelt allemaal wat tegenintuïtief, maar speelt snel genoeg makkelijk weg.
Ticket to Ride: San Francisco is de vierde stedeneditie, met vrijwel dezelfde opzet als de eerdere drie. Net als in de voorgangers heeft San Francisco iets extra’s waarmee je punten scoort, maar het wordt er niet fundamenteel anders van. Nog steeds geldt voor de miniversies van Ticket to Ride: als je er eentje kent, ken je ze allemaal. Frisco is misschien wel de kleurrijkste van het stel. Wat wil je, met al die bloemen in je haar.
Wonder Woods past in een trend: spellen met een natuurthema en prachtige vormgeving. Het spel zelf is verder niet zo bijzonder. Paddenstoelen claimen waarvan je denkt dat ze veel punten waard zijn en je dan aan het einde laten verrassen.
Nog minder spannend was Wazabi. Dit dobbelspel gaat al ruim tien jaar mee, vorig jaar kwam er ook een Nederlandstalige versie uit. In Wazabi probeer je zo snel mogelijk van je dobbelstenen af te komen. Bij een bepaalde worp mag je hem gewoon weggooien, maar meestal gooi je een Wazabi, waarmee je kaarten mag spelen. Daarmee kun je anderen pesten, jezelf helpen, enzovoort. Het is meer een luchtig partyspelletje voor tussendoor, geschikt als je niet al te veel wilt nadenken en de gezelligheid belangrijker is. Het was kort genoeg om twee potjes achter elkaar te spelen, maar een plekje in mijn collectie zal het niet krijgen.