Geplaatst door Afgelopen maand was een hele fijne spellenmaand met heel veel spellenafspraken. Zo kwam mijn spellenminnende vriendin B. op bezoek, gingen we naar Wendy, kwam spellenvriendin Saskia langs, speelde ik Pandemic Legacy Season 0 met mijn collega’s en sloot ik de maand af met een heerlijk spellendagje met Peter Hein, Anton en Roger. Met zo veel spellendates is het niet raar dat er heel veel spellen op tafel kwamen, namelijk 62 potjes waaronder 9 nieuwe spellen. Over Dobbel Vouwen en de Port Royal Big Box schreef ik eerder deze maand al recensies, dus die sla ik in het overzicht verder over.
Maar voor ik aan de nieuwe spellen begin, wil ik het eerst nog even over Pandemic Legacy Season 0 hebben. Zoals gezegd speelde ik deze maand ook eindelijk weer verder met mijn collega’s. Het was meer dan een maand geleden dat we ons vorige potje speelden. Deze variant van Pandemic Legacy is behoorlijk complex en omdat we nu halverwege zijn er flink wat regels bijgekomen (tot nu toe gaat er weinig af). We moesten dus echt even nadenken hoe alles ook al weer werkte en soms dingen opzoeken in het regelboek. Voor het volgende potje moet ik misschien toch weer even echt de regels van kaft tot kaft lezen (vooral omdat er weer een maand tussen dat potje en het vorige gaat zitten). Het was dus ook even zoeken om weer op gang te komen, maar daarna vermaakten we ons als vanouds met het verzinnen van slimme moves om het spel te slim af te zijn. Helaas lukte dat dit keer niet, maar het werd eigenlijk ook wel tijd om eens te verliezen. Het was namelijk al ons zevende potje en pas de eerste keer dat we verloren. De volgende keer moeten we juni dus nog een keer overspelen en hopelijk lukt het dan wel om te winnen. Ik vermaak me kostelijk met dit spel en ik ben heel benieuwd hoe het verder zal gaan.
Ik ontdekte deze maand verder dat je nu ook Wingspan kan spelen op je Apple producten (iPhone, iPad). Marijn schreef een tijd terug al een gastrecensie van de computerbewerking van het meest populaire spel van 2020 en 2021 (over een paar dagen weten we of het ook in 2022 weer bovenaan onze top 100 staat). Ik heb de app meteen gedownload en samen met Niek een potje tegen de A.I. gespeeld. Wij spelen beide zelden computerspellen en hadden er wat moeite mee om uit te vogelen hoe je het spel moet bedienen. Omdat we de regels al kennen, wilden we in eerste instantie de Tutorial overslaan. Maar we liepen al snel vast en moesten dus toch even braaf door de tutorial heen. Maar daarna konden we aan het spelen slaan. En ik ben het helemaal met Marijn eens dat het spel er geweldig uit ziet. Ik heb nog geen last gehad van de scherpe kantjes waar hij het over had, dus wie weet zijn die er inmiddels uit (of kom ik ze later nog tegen). In de app kan je zien dat binnenkort de Europa-uitbreiding ook beschikbaar komt.
En dan zijn we nu toe aan de lijst met nieuwe spellen die ik deze maand gespeeld heb. Net als vorige maand heb ik geen vooruitgang geboekt met List of Shame Challenge. Die is een beetje naar de achtergrond verdwenen door de lokroep van alle nieuwe spellen (waarvan een aantal ook aan mijn spellenkast zijn toegevoegd).
Dinosaur Island Rawr ’n Write werd een tijd geleden samen met Dinosaur World via Kickstarter aan de man gebracht. Ik heb toen heel erg getwijfeld, maar heb uiteindelijk dit project niet gebacked. Dinosaur World is namelijk een doorontwikkeling van Dinosaur Island en het leek me wat veel van het goede om beide spellen in mijn kast te hebben staan (Dinosaur Island is super leuk, maar duurt te lang om vaak op tafel te komen). En om alleen voor het roll & write spelletje te gaan backen, ging me te ver omdat de bijkomende (verzend)kosten het spel dan wel heel duur zouden maken. Ik besloot daarom om te wachten tot het spel in de winkel verscheen. Mijn wachten werd beloond toen ik op een kantoorwerkdag een bezoekje bracht aan een Haagse spellenwinkel. Dinosaur Island Rawr ‘n Write is de roll & write versie van gelijknamige spel. Ook in deze versie bouw je weer je eigen Jurasic Park Dino Dierentuin, maar dit keer doe je dat dus met pen en papier in plaats van met karton en plastic. Je krijgt twee briefjes waarop je niet alleen je Dino Dierentuin tekent, maar waar je ook bijhoudt welk DNA je in de vriezer hebt liggen om de benodigde Dino’s van te maken, welk personeel je hebt ingehuurd (personeel levert speciale acties op) en welke attracties je hebt gebouwd. Het spel duurt een vast aantal rondes en wie daarna de meeste punten heeft verdiend, wint.
Dinosaur Island Rawr ‘n Write is een behoorlijk complex spel voor een roll & write spel. Omdat er veel elementen uit Dinosaur Island in voor komen, pikten we het nog redelijk snel op, maar desondanks waren we nog steeds wel even met de regels aan het puzzelen voor we alles snapten en moesten we af en toe iets opzoeken. Maar hoe verder we in het spel kwamen, hoe vlotter alles begon te lopen en hoe leuker het werd. Het spel heeft dezelfde vibe als het bordspel met dezelfde mooie neon nineties illustraties. We hebben ons hier prima mee vermaakt en ik kijk er naar uit om het weer op tafel te zetten.
Sushi Roll is de dobbelversie van Sushi Go. Dit keer moet je geen kaarten draften, maar dobbelstenen. Het verschil met kaarten is dat je iedere keer nadat de dobbelstenen worden doorgegeven, ze opnieuw moet gooien. Je weet dus nooit precies wat je gaat krijgen of doorgeeft, maar wel ongeveer (de smakelijke hapjes zijn in groepjes verdeeld die gekoppeld zijn aan een kleur dobbelsteen). Verder alles is alles hetzelfde gebleven.
Sushi Roll is heel dicht bij het origineel gebleven. Alleen de kaarten zijn vervangen door dobbelstenen die je dus iedere keer overgooit. En dat maakt dat het spel heel vertrouwd aan voelt en lekker vlot weg speelt. Ik heb het met plezier gespeeld, maar moet wel eerlijk bekennen dat als je het kaartspel al hebt, dit eigenlijk weinig toevoegt.
Peter Hein aptte me hij Codex Natuaralis voordroeg voor een plek op mijn “blinde aankoop” lijst. Zo enthousiast is hij niet vaak en dus luisterde ik en haalde het spel snel in huis. Codex Naturalis is een puzzelspelletje waarin je kaarten met de hoekjes over elkaar neer puzzelt en daarbij punten scoort door bepaalde symbolen te verzamelen of kaarten op een bepaalde manier neer te leggen. Dat klinkt heel simpel, maar is uitdagend genoeg om er een leuk tussendoortje van te maken. Het spel ziet er bovendien ook nog eens heel erg mooi uit, met illustraties die aan middeleeuwse boeken doen denken.
Ik ben blij dat ik naar Peter Hein heb geluisterd, Codex Natural is inderdaad een super leuk puzzelspelletje dat helemaal in het smaakprofiel van Niek en mij past. Het is uitdagend genoeg om je een beetje aan het denken te zetten, het duurt kort genoeg om nog op een doordeweekse avond te spelen, het ziet er mooi uit en er zit geen gemene interactie in waardoor het ook nog gezellig blijft aan tafel. Wat wil je nog meer? Het is soms heel fijn om Peter Hein als persoonlijk spellenadviseur te mogen gebruiken. Dit spel is overigens inmiddels ook speelbaar op Boardgamearena, dus als je niet genoeg vertrouwen hebt in Peter Hein om dit blind te kopen, dan kan je het ook gewoon even proberen.
Op het spellendagje met Peter Hein, Anton en Roger kwam Merv: The heart of the Silk Road op tafel. Dit is een spel dat al een tijdje mijn warme aandacht heeft vanwege de prachtige doos, maar waar de speelduur me afschrikte om het spel zelf aan te schaffen. Gelukkig had Roger het spel gekocht en kon ik het nu proberen. Merv is een beetje een bipolair spel. Aan de uitleg lijkt geen eind te komen, maar als je het spel gaat spelen, dan valt alles netjes in elkaar waardoor het eigenlijk heel vlot speelt en minder complex is dan je tijdens de uitleg vreest. Centraal op het bord wordt de stad Merv opgebouwd uit vierkante tegels. Tijdens je beurt kies je altijd eerst een rij of kolom waar je een mannetje plaatst en vervolgens kies je in die rij of kolom een tegel uit die je gaat gebruiken. Als eerste krijg je grondstoffen en daarna mag je een actie uitvoeren waarbij je altijd keus uit meerdere opties hebt waarvan één bepaald wordt door de tegel waar je op staat. Met deze tegelacties ontwikkel je je op verschillende terreinen (bijvoorbeeld religie of handel) en alles wat je doet levert tijdens of aan het eind van het spel op een bepaalde manier punten op. De speler met de meeste punten aan het eind van het spel wint.
Zelfs ik had tijdens de uitleg momenten waarop ik dacht “laten we maar beginnen” omdat het zo veel was dat ik bang was niet alles te kunnen onthouden en overzien. Maar toen we het begonnen te spelen werd het spel steeds duidelijker en denk je aan het eind dat het nog best meeviel. Merv is een echte puntensalade waar heel veel wegen naar de punten leiden. Op een paar punten komen die opties bij elkaar waardoor de verschillende sporen niet los van elkaar staan, maar op slimme manieren met elkaar zijn verbonden. Dat maakt het spel interessant, maar maakt het ook lastig om een eerste keer een goede strategie te vinden. Ondanks het mooie uiterlijk blijft het spel verder behoorlijk abstract en droog. Ik zou het spel graag nog eens willen spelen, nu ik een beetje begin te doorgronden hoe alles in elkaar grijpt. Het is echter het soort spel dat te zwaar is om bij mij vaak op tafel te komen, dus ik zal het zelf niet aanschaffen.
Peter Hein had Honey Buzz meegenomen. Nog zo’n spel dat ik meerdere keren met interesse heb bekeken omdat het er onwijs mooi uitziet, maar uiteindelijk niet blind durfde te kopen. Ik was dan ook blij dat Peter Hein dat wel had gedurfd en blij dat ik de kans kreeg het spel te spelen. In dit spel speel je dat je en bijenvolk bent. Je begint met een klein nest en één koningin en dit nest bouw je tijdens het spel verder uit. In je beurt kies je eerst een tegel die je aan je nest gaat leggen (hier betaal je voor door een werker in te zetten). Op elke tegel staat een actie afgebeeld. Met het bouwen probeer je lege vlakjes te maken (de honingraatjes die zich later met honing gaan vullen). Als dit lukt dan mag je de acties uitvoeren die om het honingraatje heen staan. Met deze acties kan je bijvoorbeeld nieuwe werkers krijgen, honing produceren of handelen. Je probeert je nest dus zo uit te bouwen dat je snel honingraadjes afbouwt en dat er dan om die honingraadjes heen interessante acties liggen waarmee je honing kan produceren die je vervolgens kan verkopen (daarmee verdien je punten en daar draait het natuurlijk allemaal om).
Honey Buzz is een minder lieflijk spelletje dan je op basis van het uiterlijk zou zeggen. Het is namelijk een behoorlijke puzzel om het spel slim te spelen. Een beetje ruimtelijk inzicht bij het plaatsen van de tegels, is dan heel fijn. En laat ik daar nou niet zo sterk in zijn, waardoor ik een paar keer wat liep te klooien en daardoor net achter het net viste omdat een andere speler iets wat ik probeerde te realiseren net voor mijn neus wegkaapte. Daar werd ik wel een beetje zuur van, juist omdat ik het spel zo graag leuk wilde vinden en het niet leuk is om telkens net te kort te schieten. Ondanks dat de interactie mijn speelplezier een deukje liet oplopen, was het spel niet heel interactief. Iedereen is namelijk een beetje op zijn eigen bordje aan het puzzelen en pas in de tweede helft van het spel begin je elkaar in de weg te zitten. Dit maakte dat wij af en toe moeite hadden om de aandacht bij het spel te houden terwijl we zelf niet aan de beurt waren. Ik ben dus nog niet helemaal overtuigd van Honey Buzz, maar ook dit spel zou ik graag nog eens willen doen omdat het een tweede keer vast makkelijker gaat. Ik houd deze dus nog even op mijn interesselijst.
Roger had ook Long Shot: The Dice Game meegenomen. Dit is een roll & write spelletje waarin paarenrennen centraal staan. De spelers gooien om de beurt met twee dobbelstenen die bepalen welk paard hoeveel stappen naar voren zet en welke paarden in de slipstream meelopen. Daarna mag je de paardendobbelsteen ook zelf gebruiken om er een actie mee uit te voeren. Je kan via deze actie bijvoorbeeld extra geld inzetten op het paard of zorgen dat het paard voortaan ook in de slipstream van een ander paard mee gaat lopen. Zodra drie paarden gefinished zijn, wint de speler die het meeste geld heeft verdiend.
Long shot: The Dice Game is leuker dan het op basis van bovenstaande omschrijving klinkt. Ja, aan de ene kant bepaalt het lot welke paarden lopen en heb je daar dus weinig invloed op (dat is een beetje suf), maar je kan vervolgens door de acties die je uitvoert met de paardendobbelsteen wel degelijk invloed uitoefenen op het eindresultaat. Je kan daarbij verschillende wegen bewandelen om het lot naar jouw hand te zetten. Het is daardoor een heel aardig gokspelletje.
Peter Hein had Capital Lux 2: Generations meegenomen. Hij had zich van te voren uitvoerig geëxcuseerd voor het (in zijn ogen) wanstaltige uiterlijk. Persoonlijk vond ik dat nog best meevallen (beetje generiek sci-fi, niet helemaal mijn ding, maar ook niet afstootwekkend). In dit spel speel je eerst een draftronde en daarna spelen de spelers om de beurt een kaart. Je kan een kaart daarbij voor jezelf neerleggen of in de centrale voorraad. Als je hem in de centrale vooraad legt mag je er nog een leuke bonusactie bij uitvoeren. Nadat iedereen zijn kaarten heeft gespeeld, volgt een telling. Als de som van de kaarten in een kleur in je eigen voorraad groter is dan die in centrale vooraad, dan moet je ze allemaal afleggen. Als dat niet het geval is, mogen ze blijven liggen. De speler die in elke kleur de hoogste som heeft (en die niet af was), krijgt de hoogste kaart uit de centrale voorraad als bonus kaart. Na drie ronde scoor je punten voor je bonuskaarten en voor alle kaarten in je eigen voorraad. Wie de meeste punten heeft wint.
Capital Lux voelt heel erg aan als een Kniziaans kaartspelletje. Je wilt het liefst dat de andere spelers lekker veel kaarten in de centrale voorraad leggen zodat jij je eigen kaarten voor je neer kan leggen. Maar de rest is ook geen gekke Henkie dus je zal tocht echt zelf ook af en toe wat in de centrale voorraad moeten leggen. Je kan natuurlijk op safe spelen en nooit meer bij jezelf leggen dan er centraal al ligt, maar daar ga je niet mee winnen. Je moet dus af en toe eens een gokje wagen in de hoop dat een andere speler nog iets centraal neer gaat leggen. Ik vond dit een leuk spelletje dat lekker vlot wegspeelt. Prima als cooling down na het zwaardere werk.