Geplaatst door Met slechts 29 gespeelde spellen was februari in kwantitatief opzicht mijn slechtste spellenmaand in zeven jaar. Daar stond gelukkig tegenover dat ik nog wel een handvol nieuwe spellen deed. Absolute toppers zaten daar niet bij, maar leuk waren ze allemaal.
Ik vind het lastig om te kiezen welke de leukste was, maar ik ga denk ik voor Terraforming Mars: Ares Expedition. Dit spel heeft op papier alles mee: het is de kaartversie van Terraforming Mars, met Race for the Galaxy als belangrijke inspiratievorm. Twee spellen die ik met de maximale score waardeer, dus wat kan er misgaan?
Ik heb me uitstekend vermaakt met Ares Expedition (het is niet voor niets het leukste nieuwe spel van de maand), maar een zeker gevoel van teleurstelling kon ik niet onderdrukken. Ares Expedition is namelijk vrijwel exact hetzelfde spel als Terraforming Mars. Je moet het zonder bord doen en bij sommige grondstoffen zijn er ook nog wel wat aanpassingen, maar het is nog steeds een kwestie van het spelen van kaarten voor extra inkomsten en punten, op precies dezelfde manier als in het bordspel.
De voornaamste verandering is de beurtopbouw. In TFM zijn de spelers afzonderlijk aan de beurt en voeren dan twee acties uit. Hier voert iedereen simultaan zijn beurt uit, nadat de spelers hebben gekozen welke acties deze beurt gedaan kunnen worden. En dat gaat dan precies op dezelfde manier als in Race, inclusief bonus voor de speler die de actie koos.
Het grootste nadeel van TFM is de speelduur, die op kan lopen tot twee uur. Ares Expedition is wel iets korter, maar binnen het uur krijg je het niet snel gespeeld. Dan kun je maar beter gewoon het bordspel blijven spelen. En zo kom ik bij de paradoxale situatie dat ik bij het leukste nieuwe spel van de maand de minste aandrang voel het in mijn collectie op te nemen.
De andere nieuwe spellen van februari:
Lang leve de koning: een geslaagde heruitgave van Biblios, met een wat frivolere uitstraling die wel in lijn is met de diepte van het spel. Dit zou ik graag vaker willen spelen.
Avonturen van Robin Hood: door de vormgeving en spelverloop is direct duidelijk dat we hier te maken hebben met een spel van de ontwerper van Andor. Nog meer dan Andor neemt Robin Hood de spelers aan de hand, zodat ze zich over regels nauwelijks druk hoeven te maken en zich over kunnen geven aan het verhaal. Dat is allemaal niet bijster origineel, maar het is een plezierige beleving die zich uitstekend leent voor het hele gezin.
7 Wonders Architects: de uitgeklede versie van 7 Wonders speelde ik voor het eerst op BGA en inmiddels is het ook een paar keer op tafel gespeeld. Voor regelmatige spelers is het allemaal wat oppervlakkig, maar prima te pruimen. 7 Wonders zelf is in mijn ervaring nog verrassend complex om uit te leggen aan minder geoefende spelers, bij Architects is dat geen enkel punt. Je kunt dit zelfs beginnen zonder iets uit te leggen en al spelende vertellen wat de beschikbare kaarten doen. Een prima familiespel dus.
Jabba’s Palace: deze Love Lettervariant is weer een prima toevoeging op de familie. Jammer genoeg niet echt leuk met twee, en sommige kaarten lijken wel erg sterk (ik bedoel jou, Luke Skywalker), maar voor de fans van zowel Love Letter als Star Wars is het wel een aanrader. Het compacte stoffen zakje is een grote plus.