Geplaatst door Met een verhuizing op komst had ik in juni nog een laatste spellendag in mijn oude huis georganiseerd. Daar kwamen veel nieuwe spellen op tafel, zodat ik de afgelopen maand in totaal maar liefst negen spellen voor het eerst deed. Een paar daarvan hebben we al gerecenseerd, daar houd ik mijn oordeel kort.
Eentje daarvan was ook het leukste nieuwe spel van de maand. Wolven voelt als een spel uit de jaren negentig. El Grande was toen een spel dat een heel eigen genre creëerde: het meerderhedenspel, waarbij je moest zorgen dat je aanwezigheid in verschillende delen van het bord optimaal was om zoveel mogelijk punten te scoren. Met alle werkverschaffers, deckbuilders en tableaubouwers is dat genre een beetje in de vergetelheid geraakt, maar Wolven laat zien dat het zeker niet dood is. Een belangrijk verschil met El Grande is dat dat spel pas leuk wordt vanaf vier spelers, bij Wolven begint het speelplezier dan juist minder te worden. Behalve met El Grande zag ik ook de paralellen met Hanzesteden: met het plaatsen van schuilplaatsen kun je verschillende actiemogelijkheden effectiever maken, waardoor je een heel eigen strategie kunt ontwikkelen.
Van Pick a Pen Tuinen en Triggs kun je de uitgebreidere recensies al lezen, daar zal ik niets aan toevoegen. Andere nieuwe spellen die ik deed, in alfabetische volgorde:
The Great Split is een draftingspel, maar ook weer niet. Je verdeelt een aantal kaarten in twee sets en geeft die aan je linkerbuur duur. Die kiest een van beide sets om te houden, de andere krijg je terug. Hetzelfde doe je met de twee sets die je van je rechterbuur krijgt. Vervolgens voer je al je kaarten uit. Dat herhaal je zes keer en dan tel je de punten. Dat verdeelsysteem zagen we ook al eens in een stokoud spel, San Marco om precies te zijn. Dat was een meerderhedenspel (dat was toen de tijd daarvoor), in The Great Split optimaliseert iedereen de telsporen op het eigen bordje. Voordeel: dit is met zowel drie als zeven spelers heel goed te doen en is dus een prima alternatief voor 7 Wonders, als je eens iets anders wilt doen met een grotere groep.
Voor leuke triviaspellen ben ik altijd in. Triviaspellen zijn helaas niet allemaal leuk, maar Hitster wel. Wat Op zoek naar Lutjebroek is voor topografie en Vroeger of Later voor geschiedenis, is Hitster voor populaire muziek van de afgelopen honderd jaar (en een beetje). Je scant een QR-code op een kaartje, moet dan beoordelen waar dat liedje past in de kaarten die voor je liggen, en als dat goed is mag je de kaart houden. Je scoort bonusfiches als je ook nog de naam van het nummer en de artiest kunt noemen. Met die bonusfiches kun je anderen aftroeven of gratis kaartjes bijkopen. Ook als je niet beschikt over de gave om een oneindige hoeveelheid volstrekt nutteloze feitjes te onthouden kun je hier veel plezier aan beleven met een grote groep spelers. Oudere spelers hebben een voordeel ten opzichte van de jongere, maar je kunt uitstekend teams vormen. Zo kom je zowel bij de jaren 70 als bij de recente hits goed uit de verf.
Behalve Pick a Pen Tuinen zijn er nog twee varianten: Riffen en Crypten. Ik had ergens het idee dat het allemaal vrijwel identieke spellen waren met net een ander smaakje. Dat bleek helemaal fout, want de spellen lijken minder op elkaar dan bijvoorbeeld de verschillende versies van Clever. In Tuinen maak je gekleurde vakken in bepaalde configuraties, in Pick en Pen Riffen verbind je punten in een raster. Per kleur vorm je een doorlopende lijn zonder aftakkingen en probeer je bepaalde punten te bereiken. Die liggen natuurlijk niet handig ingedeeld en vrij snel zitten de lijnen die je eerder getrokken hebt de andere in de weg. Een potje Riffen smaakte naar meer, dit idee sprak me meer aan dan Tuinen. Het maakt me ook extra benieuwd naar Crypten.
Lang geleden bezat ik Vinci, maar dat moest plaatsmaken voor de verbeterde versie Small World. Wegens te weinig tafeltijd verdween die ook weer uit de collectie. Ik heb me wel eens afgevraagd of dat een vergissing was. Toen ik de kans kreeg om de variant Small World of Warcraft te doen sloeg ik die niet af. Op een paar kleine aanpassingen na is dit identiek aan het origineel. Kies telkens wisselende combinaties van rassen en speciale eigenschappen en verover de eilanden van Azeroth. Ik vond het best wel weer ok, maar niet bijzonder. Misschien kwam dat ook doordat we met z’n tweetjes speelden, en Small World heeft toch wel meer spelers nodig.
Ieder jaar probeer ik ongespeelde spellen in de top-100 te spelen voor de volgende jaargang zich aandient, en ieder jaar blijven er weer spellen over waarbij dat niet gelukt is. Een spel dat al een aantal jaren op dat lijstje stond was Spirit Island. Niet iedereen in mijn spellenkringen houdt veel van complexe coöperatieve spellen, dus dat werd lastig. Maar ook hier diende de kans zich tot mijn plezier ineens aan. Spirit Island is moeilijk. Je hebt even een paar beurten nodig om het spelverloop te doorgronden. In diezelfde paar beurten kom je er dan ook achter dat je het spel kansloos gaat verliezen. We hebben volgehouden, maar het duurde niet lang of het eiland was overspoeld door witte mannen met veel te veel vinkjes (en wapens). Ik zou het graag nog eens spelen, mijn dochter raakte haar geduld snel kwijt en is waarschijnlijk niet over te halen voor nog een potje.
Trouwe lezers weten misschien dat ik een groot liefhebber van slagenspellen ben. Tot mijn schande had ik Texas Showdown van Amigo compleet gemist. Ik kende de titel, maar nam blijkbaar instinctief aan dat het een soort pokeren was, waardoor eventuele interesse verdween als een krakkemikkige onderzeeër bij de Titanic. Bij andere liefhebbers, die wel doorhadden wat het was, genoot het een cultstatus, met bijbehorende verkrijgbaarheid (namelijk niet). Zeeën van Strijd is de heruitgave, waarin ook een paar varianten opgenomen zijn. Mijn eerste potje beviel erg goed. Alles wat ik dacht te weten over slagenspellen en het duiken van slagen kon ik overboord gooien, wat natuurlijk erg intrigeert. Dat ene potje was met slechts drie spelers. Ik vermoed dat het net als Wizard met vier of vijf het best tot z’n rekening komt. Dat wil ik natuurlijk dolgraag eens proberen.
Zeeën van strijd wordt nog beter met 5 of 6👌. Topspel!
Peter Hein, ik sluit wel aan hoor als vierde of vijfde/ zesde speler bij Zeeën van Strijd. Als je toch dichterbij komt wonen 🙂