Geplaatst door Het weer liet in maart een beetje te wensen over: veel regen, koud, weinig zon en soms zelfs een (natte) sneeuwvlok. Prima spellenweer dus! Er kwam afgelopen maand dan ook 45 keer een spel op tafel, waaronder vijf spellen voor het eerst. Over Kwakzalvers van Kakelburg Junior en Ticket to Ride Northern Lights schreef ik al een recensie, dus die sla ik in dit overzichtje over.
Het eerste nieuwe spel dat ik speelde was Kickstarter-aankoop Earth. Dit is een wonderschone tableaubuilder waarin het leven op onze planeet centraal staat. In dit spel streef je verschillende doelen met het bouwen van je eigen eilandje (een raster van vier bij vier kaarten). In je beurt mag je altijd uit vier acties kiezen waarbij de actieve speler een turbo-variant krijgt van deze actie en alle andere spelers een afgezwakte versie. En nadat iedereen zijn of haar actie heeft uitgevoerd, mag iedereen in zijn raster de reeds geplaatste kaarten activeren die bonusacties hebben die bij de gekozen actie hoort. Zodra een speler zijn raster vol heeft, is het eind van het spel in zicht en worden de punten geteld. Elke kaart die gebouwd is, levert van zichzelf punten op. Maar op veel kaarten kan je ook nog plantjes of bomen laten groeien (in de vorm van houten blokjes en schijven) die extra punten opleveren. En alsof dat nog niet genoeg is, scoor je ook nog punten met de verschillende doelen die er zijn. Voor sommige doelen geldt dat wie ze als eerste gehaald had de meeste punten kreeg, voor anderen scoor je punten afhankelijk van hoe goed je het doel gehaald hebt.
Earth combineert handig een aantal elementen die we uit andere spellen kennen: er komen elementen terug uit Puerto Rico, Race for the Galaxy, Terraforming Mars en Wingspan. Dit levert een misschien niet bijster origineel maar wel heel leuk spel op dat er ook nog eens waanzinnig mooi uit ziet met alle kaarten vol met foto’s van al het moois dat er groeit en bloeit op onze planeet. Ik ben fan! Na elk potje dat ik gedaan heb, wil ik meteen nog een keer. Doordat er heel veel verschillende doelen en heel veel verschillende kaarten zijn, is elk potje anders. En had ik al gezegd dat het spel er prachtig uit ziet? Ik word echt vrolijk van de aanblik van dit spel op tafel met alle mooie kleurrijke kaarten. Zijn er dan helemaal geen kritische noten te kraken? Natuurlijk wel, het hangt alleen van je voorkeuren af of je je er aan stoort of niet. Je jaagt zoals gezegd in dit spel verschillende doelen na door het bouwen en bebouwen van kaarten. Er zijn zes doelen (en soms nog meer omdat je ook kaarten kan bouwen die nog op en bepaalde manier punten opleveren) en voor al die doelen moet je bepaalde dingen bijhouden (hoeveel paddenstoelen heb ik al gebouwd, hoeveel kaarten heb ik die een even aantal punten waard zijn, heeft in die rij nou wel elke kaart een andere eigenschap, etc.). Iedere kaart die je bouwt kan ook nog eens verschillende doelen beïnvloeden. En dat maakt dat AP-spelers veel om over na te denken hebben en misschien wel helemaal vastlopen met alle keuzes en opties. Ik heb daar zelf niet zo’n last van omdat ik het spel wat luchtiger benader. Natuurlijk probeer ik de beste move te doen, maar ik reken niet alles door maar doe een educated guess wat het beste is gelet op de doelen die ik na streef, waarbij ik misschien voor één of twee opties even ga rekenen wat het beste is, maar zeker niet voor allemaal. Verder houd ik het voor mezelf overzichtelijk door niet alle doelen in één keer te proberen te halen maar focus ik me op één of enkele en verleg ik me focus als ik die gehaald heb.
Het tweede nieuwe spel dat ik in dit overzicht wil bespreken is Ticket to Ride Germany. Ik heb heel lang gedacht dat dit eigenlijk gewoon Ticket to Ride Märklin in een nieuw jasje was en het spel daarom nooit gekocht. Maar deze maand besloot ik mijn aanname toch even te checken en ik bleek het al die tijd fout te hebben gedacht. Dit is een zelfstandig speelbare Ticket to Ride variant die wel overeenkomsten heeft met Ticket to Ride Märklin (beide speel je op de kaart van Duitsland en in beide komen passagiers voor), maar die toch echt heel anders speelt. Aan het begin van het spel leg je op alle steden willekeurig één houten passagier neer (en op sommige steden komen er nog wat extra). Ieder keer dat je een route bouwt die grenst aan een passagier, dan leg je de passagier in je eigen persoonlijke voorraad. Er zijn passagiers in verschillende kleuren en aan het eind van het spel krijgt per kleur de speler die de meeste of op één na meeste passagiers heeft opgepikt twintig of tien punten.
Ticket to Ride Germany maakt wat mij betreft de verwachtingen van een nieuwe Ticket to Ride variant helemaal waar. Het is weer een leuke variant op het bekende spel. De extra regels zijn simpel en daarom pakken ervaren Ticket to Riders het zo op. Is het heel verrassend? Nee, zeker niet. Maar is het leuk? Ja, zeker wel. Ik heb me hier weer prima mee vermaakt.
Het laatste nieuwe spel dat ik deze maand deed was Death Valley. Dit was een blind gokje van Spiel gebaseerd op de looks (het doet een beetje aan Parks denken) en dat het een spelletje van de Amerikaanse uitgever van leuke kleine spelletjes Button Shy (denk aan Circle the Wagons en Tussie Mussie). In Death Valley ga je er ook op uit in de natuur. Je verzamelt daarbij kaarten die je eerst op je reis-rij legt en daarvandaan vervolgens (als je wilt) door kan schuiven naar je foto-album. Sommige kaarten zorgen er daarbij voor dat je punten scoort als andere kaarten op een bepaalde manier liggen.
Death Valley klonk best leuk, maar viel in de praktijk nogal tegen. Het spel deed me een beetje aan Tides of Time en Tides of Madness denken, maar was veel minder leuk dan deze twee spellen. Misschien kwam dat wel doordat dit spel gewoon te kort duurde waardoor je nauwelijks de kans had om iets op te bouwen. Ik moet het nog eens een herkansing geven, maar de eerste indruk was zeer lauw.