Geplaatst door Mei was een fantastische spellenmaand. Er stond 95 (!) keer een spel op tafel. Dat is voor mijn doen echt enorm veel. Daar zaten veertien spellen bij die ik voor het eerst deed. Over Aqua, Dandelions, Forest Shuffle: Alpine Uitbreiding, Next Station Paris en Diced Veggies schreef ik al een recensie dus die sla ik in dit overzicht verder over.
Op Spellenpret kreeg ik de kans om Harmonies te spelen. Dit spel heeft op dit moment veel positieve buzz op Boardgamegeek en ik was er dus wel nieuwsgierig naar. Van een afstandje ziet het spel er erg droog en abstract uit. De spelers kiezen iedere ronde van een bordje een groepje van drie gekleurde houten schijven die ze op hun eigen bordje neerleggen. Iedere kleur scoort op een andere manier. Je kan daarnaast in je beurt nog een opdrachtkaart trekken waarmee je extra punten kan scoren als je de houten schijven op een bepaalde manier weet neer te leggen.
Ik ben geen groot fan van het echte abstracte werk, vaak zijn die spellen me te droog en complex. Maar Harmonies bleek eerder abstract in de zin van Azul en Cascadia te zijn en dus prima te pruimen. Het is een super leuke puzzel om het beste te maken van alle manieren waarop je de punten kan scoren. Ik voorzag dat dit een spel was dat ook Niek erg leuk zou vinden en dus ben ik in mijn lunchpauze even bij de spellenwinkel om de hoek naar binnen gelopen om het spel in huis te halen. Mijn inschatting bleek te kloppen, Niek vond Harmonies ook erg leuk en dit spel staat dus sindsdien regelmatig op tafel. Het heeft iets verslavends om te streven naar en perfect landschapje waarin al je doelen naadloos in elkaar passen. Dat lukt natuurlijk nooit, maar juist daardoor wil je het na elk potje gewoon meteen nog een keer proberen. Misschien dat nu net wel de juiste combinatie speelstukken en kaarten tevoorschijn komt om jouw eigen paradijs te maken. Hoe vaker ik dit doe, hoe leuker ik het vind.
Ik moet alleen wel vermelden dat dit spel ook een aandachtspunt heeft in de uitvoering. De kaarten zijn namelijk niet netjes plat maar helemaal krom getrokken. En dat ligt niet aan mijn exemplaar, maar dat is een probleem dat heel veel exemplaren hebben. Ik heb de kaarten meteen onder een dik boek gelegd, maar zelfs daarmee kreeg ik ze niet recht. Ik heb daarom voor het eerst in mijn leven sleeves gekocht omdat ik las dat andere mensen de kaarten daarmee wel plat kregen. De sleeves hielpen bij mij ook. De kaarten zijn nog steeds een beetje krom, maar het is niet super storend meer. Mijn bordjes zagen er gelukkig wel netjes uit, want ik lees online dat bij veel mensen deze ook niet helemaal in orde waren. In mijn exemplaar was het grabbelzakje verder ook van teleurstellende kwaliteit. Na een paar potjes scheurde hij al bij de naden. Dat heb ik verder nergens gelezen, dus het kan zijn dat dat aan de grote handen van Niek ligt (maar eigenlijk hoort een spel daar ook op berekend te zijn, zo uitzonderlijk zijn mensen van twee meter nou ook weer niet). Harmonies is een spel van Libellud, een uitgever die onderdeel is van de Asmodee-familie. Ik ben echt verbaasd dat zij een product hebben afgeleverd met zo’n slechte kwaliteit. En foutjes kunnen gebeuren, maar het zou wel zo netjes zijn geweest als ze hadden aangeboden dat je je kaarten kan omruilen voor een nette set. Dat heeft bijvoorbeeld Lookout Games (die net als Libellud deel uitmaakt van het Asmodee concern) wel gedaan nadat fans ontdekten dat er kleurverschil zit tussen de kaarten uit de basisset en uibreiding van Forest Shuffle.
Dominion is zo populair dat de sets op dit moment herzien worden. Sommige kaarten gaan er uit, nieuwe komen er in. De Amerikaanse uitgever is zo vriendelijk om de nieuwe kaarten tijdelijk als aparte update set te verkopen zodat fans van het eerste uur er aan kunnen komen zonder dat ze een tweede editie van het spel moeten kopen. Recent verscheen de update voor Dominion Cornucopia en Guilds, die zoals te verwachten de Dominion Cornucopia & Guilds Update Pack heet.
Ik ben heel blij dat ik dit setje weer te pakken heb gekregen. Ik heb op een aantal promo-kaarten na alles van Dominion en ik krijg dus ernstig FOMO van zo’n vervangende set die maar tijdelijk verkrijgbaar is. Omdat de set uit Amerika moet komen, is hij in Nederland vaak bovendien ook nog lastig te vinden. Vanaf het moment dat ik wist dat deze update uit was, was ik dus op zoek naar een plek om hem te kopen. Het is verder precies wat je er van verwacht: meer van het heerlijke zelfde. Je krijgt acht nieuwe kaarten om toe te voegen aan de enorme stapel kaarten die er al was.
Ik houd erg van roll & write spellen en ik had af an toe wat positieve geluiden opgevangen over Roll to the top dus toen ik bij een online aankoop nog net niet genoeg besteld had om gratis verzending te krijgen, besloot ik Roll to the top: Journeys in mijn mandje te doen. In dit spel moet je weer eens zo snel mogelijk een vorm (van een bekend gebouw) vol met getallen zien te krijgen. Je begint onderin de vorm (verschillende bekende gebouwen) en moet daarvandaan naar boven werken. Op de onderste rij mag je nog alle getallen zetten, maar op hogere rijen moet het getal dat je plaatst minstens gelijk zijn aan de getallen in de vakjes die direct onder dit vakje liggen. Welke getallen je mag invullen wordt bepaald door dobbelstenen. Je gooit met één of meerdere van de vijf verschillende dobbelstenen (variërend van een vierzijdige tot een twintigzijdige dobbelsteen). De getallen die je gooit mag je gebruiken, maar je mag ook de waardes van meerdere dobbelstenen optellen en dat getal opschrijven.
Roll tot the top: Journeys is een grappig roll & write spelletje. Het is allemaal niet heel vernieuwend en voelt een beetje als dertien in een dozijn. Maar het werkt wel en ik vermaak me er prima mee. Ik vind het leuk dat in de doos al meteen meerdere kaarten met verschillende bekende gebouwen zitten. Ieder gebouw vraagt net een andere strategie. In alle gevallen is de vraag hoe snel je hogere getallen gaat opschrijven. Doe je dat te vroeg, dan wordt het later in het spel lastiger om getallen in te vullen (veel getallen zijn te laag), maar doe je het te laat dan verspil je kostbare kansen om getallen op te schrijven.
Imperial Settlers Roll & Write is zoals de naam al zegt een roll & write spel in het Imperial Settlers universum. In dit spel bepalen dobbelstenen hoeveel acties je hebt en welke grondstoffen je daarbij kan gebruiken. De spelers maken iedere ronde gebruik van dezelfde dobbelstenen. Maar om te zorgen dat niet iedereen hetzelfde doet in iedere ronde, krijg je nog een extra tegel die je iets extra’s geeft. Met de acties en grondstoffen ga je op je briefje vakjes afstrepen. Er zijn vier hoofdsporen en hoe verder je daarop komt, hoe meer punten je scoort. Maar je kan in plaats daarvan ook gebouwen maken die je tijdens het spel extra voordeeltjes geven. Je moet dus kiezen of en zo ja hoe lang en hoeveel je in die voordeeltjes wilt investeren in plaats van vol gas op de sporen te geven.
Deze roll & write ziet er erg leuk uit, maar daar houdt mijn enthousiasme wel ongeveer mee op. Het spel zelf was een beetje saai en repetitief. Je gooit dobbelstenen en je kruist wat af op je briefje en dat doe je ronde na ronde. Je kan daarbij wel een beetje kiezen wat je wilt doen en dat doe je dan. Als je een keus gemaakt hebt, dan ben je daarna vooral bezig hem uit te voeren. Er zijn te veel echt leuke roll & writes om genoegen te hoeven te nemen met deze matigheid.
MLEM: Space Agency is een spel dat me sterk aan Celestia deed denken. In dit spel sturen de spelers allemaal één van hun katten mee met een ruimteschip. De kapitein van het schip gooit vervolgens met een flinke stapel dobbelstenen en gebruikt deze om het schip de ruimte in te sturen. Afhankelijk van waar je start kan je bepaalde dobbelstenen wel of juist niet gebruiken. Dobbelstenen die je gebruikt leg je af en dus neemt het aantal dobbelstenen waar je mee kan gooien gedurende de reis af. Na elke reis kunnen de katten bepalen of ze van boord willen om op de planeet of maan waar ze zijn aangekomen uit te stappen. Hoe verder ze komen, hoe meer punten ze voor hun reis scoren. De catch is dus dat je op tijd uit moet stappen omdat anders onvermijdelijk het moment komt waarop een worp geen enkele bruikbaar dobbelsteen oplevert en de raket roemloos neerstort (maar de katten toch veilig van boord stappen).
MLEM beviel me erg goed. Het spel ziet er mooi uit en speelt lekker weg. Je moet je elke ronde afvragen of je het risico nog acceptabel vindt om door te vliegen of dat je liever veilig uitstapt. Als je uitstapt dan hoop je vervolgens dat de anderen lekker crashen en ben je met je aandacht dus nog steeds bij het spel. Als je blijft zitten, hoop je natuurlijk dat je nog flink verder gaat komen. In het spel wissen vreugde om je eigen prestaties, balen van je eigen pech zich dan ook af met vreugde om het ongeluk van de andere spelers of balen van hun geluk. Dit is wel een spel dat echt leuker is als je met een grotere groep speelt.
Ik heb Ratten van Wistar gekocht vanwege het thema. In dit spel ben je een groep super slimme ratten die zijn ontsnapt uit een laboratorium en die de wereld gaan ontdekken en een nieuw fijn plekje gaan bouwen om te gaan wonen. Het spel bestaat uit een aantal rondes waarbij je op een rondel kiest welke acties je die ronde gaat uitvoeren (je kiest een vakje en daar horen twee acties bij). Hoe goed je acties zijn hangt af van het aantal muizen (daar zijn de ratten mee bevriend) die aan de rand van het door jou gekozen vakje staan. Er zijn verschillende zaken waar je je in het spel op kan richten, zoals het ontdekken van een huis, maar je kan ook je hol uitgraven (waardoor je meer muizen kan huisvesten die je acties weer beter kunnen maken). Een ding is zeker: je wilt altijd meer dan je kan.
Ratten van Wistar is een behoorlijk pittig spel en ik vond het best een uitdaging om door de spelregels heen te komen. Het eerste potje begon dan ook heel stroperig en pas later kwam het een beetje op gang. We liepen vooral vast op het grote aantal symbolen waarvan we telkens de betekenis moesten opzoeken. Ik moet dit spel echt nog een keer spelen (of misschien nog wel vaker) om het goed in de vingers te krijgen en op waarde te kunnen schatten. Voor nu onthoud ik me dus maar even van een oordeel. Alleen over het uiterlijk van dit spel kan ik wel iets zeggen, namelijk dat het echt een heel mooi spel is om te zien en dat het leuk is om tijdens het spel alle kleine details te bekijken die op het bord staan afgebeeld (bijvoorbeeld in de kamers van het huis dat je aan het ontdekken bent).
Sounds Fishy is een partygame waar je vermogen om glashard te liegen en bluffen op de proef wordt gesteld. Een speler leest een vraag voor. Over het antwoord hoeven de andere spelers niet hard na te denken, dat staat namelijk al op de achterkant van het kaartje waarop de vraag staat (dat de voorlezer dus zelf niet kan zien). De andere spelers trekken allemaal een bordje in de vorm van een vis. Een vis is blauw en deze speler mag het goede antwoord geven. De andere spelers moeten allemaal een verkeerd antwoord verzinnen. Het is vervolgens de taak van de vraagsteller om te achterhalen wie als enige niet liegt.
Het idee achter Sounds Fishy is nog best grappig. Maar toch werkte het niet. Dat kwam denk ik doordat de vragen zo bizar waren dat je het goede antwoord ongeveer kon raden door het meest ongeloofwaardige antwoord te kiezen. De vragen leken bovendien regelrechte vertalingen van de vragen van de oorspronkelijke Amerikaanse versie waardoor ze nogal georiënteerd waren op Amerika. Het spel was leuker geweest als in ieder geval een groot deel van de vragen naar een Europese of Nederlandse context waren gehaald. Ik speelde het spel bovendien met een klein groepje en ik denk dat met een grotere groep het spel ook beter tot zijn recht zou komen omdat er dan meer antwoorden per ronde gegeven zouden kunnen worden.
Bij het Kruidvat liggen in het speelgoedschap ook altijd wat laaggeprijsde spellen. En dat zijn vaak helemaal geen slechte spellen. Denk bijvoorbeeld aan spellen als Juicy Fruit, Exit-spellen, Similo sprookjes, en Time’s up die je er kan (of kon) scoren. Bij mijn laatste bezoekje zag ik Lobo 77 liggen van 999 games liggen en ik besloot het mee te nemen. Lobo 77 is een soort van eenentwintigen gecombineerd met Uno, maar dan anders. Je speelt om de beurt een kaart met een getal en die leg je op de centrale stapel waarbij je de som van de hele stapel kaarten moet noemen (of te wel: onthoud altijd het laatste getal en tel de waarde van jouw kaart er bij op). Als je dan een getal noemt hoger dan 77 is of dat bestaat uit twee dezelfde getallen (dus 11, 22, 33 etc.) dan ben je af en moet je een fiche inleveren. Wie als eerste door zijn fiches heen is, verliest het spel. Er zitten nog een paar speciale kaarten in het spel waarmee je bijvoorbeeld een getal mag aftrekken in plaats van optellen, waarmee je de speelrichting verandert of waarmee je de volgende speler een dubbele beurt geeft.
Toen ik de regels gelezen had, had ik een beetje spijt van mijn aankoop. Dit klonk wel heel erg suf. Heel veel hoofdrekenen en hopen dat je zo lang mogelijk kan vermijden om een verboden getal te creëren. Maar ondanks mijn verse tegenzin, hebben we het toch geprobeerd en het was minder erg dan ik had gedacht. Er ontstaat vanzelf een bepaalde spanning als de som van de kaarten hoog begint te worden. Best ok dus voor een keertje, maar voor een volwassen verwende veelspeler eigenlijk te lichte kost. Dit spel lijkt me wel heel geschikt om kinderen op speelse manier een beetje te laten oefenen met rekenen.
Cartographers Heroes is het vervolgen op Cartographers en is eigenlijk hetzelfde spel met net een paar andere kaarten. Zo zijn er andere opdrachtkaarten en zijn er behalve monsters nu ook helden in het spel. De helden kunnen de monsters verslaan en geven je dus een nieuwe manier om ze te neutraliseren.
Ik vind Cartographers leuk en aangezien dit min of meer hetzelfde spel is, vind ik deze ook erg leuk. Het blijft een leuk puzzeltje om je landschap zo samen te stellen dat je maximaal scoort. En als beloning houd je ook nog een mooie tekening over (als je een beetje je best hebt gedaan).